Κοινωνία της ποίησης

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

για τους ανένταχτους και προβληματικούς μας εαυτούς... που θα πάει, θα ξανάρθεις

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όποιος θέλει
να κοινωνήσει την ποίηση
χώνοντας αδιάκριτα το χέρι του
στα σπλάχνα του άλλου –θέλει ας πούμε–
να χαϊδέψει της καρδιάς το μέσα μέρος
ή τη συμπόνια του ν’ αφήσει –ο άμοιρος–
θαρρείς και ξέρει τη ζωή έξω από ρόλους
κάνει τη βόλτα πεινασμένης μέλισσας
σε κήπο άνυδρο, που ανθίζουνε λουλούδια γκρίζα
ενώ ζάλη και καταχνιά
σβήνουν τα χρώματα στις άκρες
Κι όμως, νομίζει
πως πρωταγωνιστεί κατά συναίσθηση
συνεπαγόμενη αλήθειας
Καλύτερα ο τυφλοπόντικας
σκάβει το χώμα ενστικτωδώς
να βρει στις ρίζες
παγιδευμένο το νερό

Όποιος θέλει
να κοινωνήσει τον άνθρωπο
και σκέφτεται την ποίηση
σαν το κρυμμένο ημερολόγιο
δεκαεξάχρονης μαθήτριας
μουσκεμένο από τους έρωτες
ή τις λύπες, που έρχονται
επαίτης είναι –λυπημένη σάρκα
ηδονοβλεψίας της χαράς–
στη διπλανή του πόρτα κολλημένος
χωρίς αντίκρισμα σε άνθρωπο
χωρίς το αίμα της ευθύνης
εκ γενετής μισός και μόνος

Όπως κι αυτοί που ζούνε παρελαύνοντας
στις λαμπερές τελετές και τα μεγάλα φώτα
–σκουπίδια της καρδιάς της ποίησης–
με λόγια δόκανα, ποτήρια που αστράφτουν
πολυχρωμίες, φλας, επικαιρότητα
και άλλ’ αφροδισιακά
ανάμεσα σ’ ανθρώπους που απουσιάζουν
ακόμη κι απ’ τον εαυτό τους
(Στ’ αλήθεια περιμένουν κάτι;)
Τουλάχιστον ο γεωργός έχει τη φρόνηση
να σπέρνει εκεί, που γόνιμο το χώμα είναι
κι αυτό ο ποιητής θα ‘πρεπε να το ξέρει

Γι’ αυτό
εκείνος που διαλέγει να ζει την ποίηση
δε θ’ ακουμπήσει το χαρτί κι ας καίγεται
δε θα μιλά, γιατί τα λόγια
είναι δυνητική φθορά και
της ψυχής διασυρμός
στα μάτια των ανυποψίαστων
όπως τα πάθη που ευτελίζονται
εκεί που πνέει ο ούριος άνεμος

Καθώς ουρλιάζει στις τετριμμένες μέρες
που τον βαφτίζουν υποτακτικό της επιβίωσης
ζει την ποίηση, αυτός που
χωράει όλη την πραγματικότητα
σε μια και μόνη φαντασίωση
και σ’ αυτήν επιλέγει να ζήσει
Κι όταν το μέλλον επιστρέψει αμείλικτο
είναι το μόνο που –ευγενώς– μπορεί
ν’ ανασταίνει τον κόσμο μέσα του
την άνοιξή του ν’ ανασαίνει…

Τίποτ’ άλλο δεν του δόθηκε._

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-11-2008