χωρικός και Ροδούλα...το έπος συνεχίζεται

Δημιουργός: χωρικός

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

...Συνέχεια απ' τα προηγούμενα...

σαν έφτασε στ'αρχοντικό, είχε πια΄ξημερώσει,
τα πόδια του είχανε πρηστεί κι' ο κώλος του ιδρώσει.
Είχε κι'αυτό το ζωντανό στους ώμους κρεμασμένο,
πεσκέσι το επήγαινε στον πολυχρονεμένο.

Την πόρτα όταν χτύπησε τον έπιασε τρομάρα,
μια σκοτοδίνη ένοιωσε, ομίχλη και αντάρα!
Χαμπέρι όμως του έστειλαν , ο άφέντης έχει φύγει,
πουρνό πουρνό εκίνησε να πάει στο κυνήγι.

Σαν τί να κάνω σκέφτηκε ο άμοιρος χωριάτης,
μπροστά μου βρίσκεται γκρεμός και πίσω ο επιστάτης!
Να πάω πίσω πάραυτα , να φύγω να λακίσω;
Ή από την αρχόντισσα την κόρη να ζητήσω;

Ξάφνου ακούγεται φωνή ψηλά από τη σκάλα,
!να έρθει μέσα ο Χωρικός , και φέρτε τον στη σάλα!
Του κάστρου ήταν η κυρά , όρντινο που μηνούσε,
και με παθιάρικη φωνή, τον φίλο μας καλούσε!

Όπως αστράφτει και βροντά προτού την καταιγίδα,
σαν το χρονιάρικο τραγί, σαν δει μπροστά του γίδα,
όπως χυμάει ο ποταμός σαν έβρει κατηφόρα,
εις την κυρά του ο Χωρικός έτσι όρμηξε με φόρα!

Την έριξε στο πάτωμα επάνω στα σανίδια,
κι'απ' τη μεγάλη κάψα του τον πόναγαν τ'αρχ..α!
Κι'έλεγε!τώρα θα τη δεις τη γλύκα μωρή τσούλα,
θα'χεις αυτα που έπαθε κι' η κόρη σου η Ροδούλα.

Κι'όσο τρυγούσε ο Χωρικός τα ώριμά της κάλλη,
τόσο εκείνη φώναζε βάλτο μου πάλι πάλι!
Κι'έλεγε αχχχ... τρελαίνομαι , σβύνω και παραλύω,
τέτοια ορμή δεν είχε δει το ώριμο αιδοίο!

Η ώρα όμως πέρασε , έφτασε μεσημέρι,
και το ζευγάρι είχε χαθεί στου έρωτα τα μέρη.
Έτσι δεν το κατάλαβαν ούτε για μιά στιγμούλα,
πως άνοιξε η εξώπορτα και μπήκε η Ροδούλα!

...ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-11-2008