Μια ζωή γραμμένη σε Τοιχο

Δημιουργός: gerontas, ΣΑΡΑΝΤΗΣ

Μην με ρωτάς...Εγω σε θυμάμαι ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λησμονιά στον αέρα γυρίζει
Μια φωτιά που στο δρόμο μυριζει
Χρόνια που ήρθαν περάσαν και πάνε
τα δάκρυα πέφτουν το χώμα φιλάνε.
Κι εγώ σκυφτός στο μυαλό μου
οι σκέψεις σκοπό θλιβερό μου σφυρίζουν
και σε ύπνο βαθύ το κορμί μου ρίχνουν.

Μην με κοιτάς ,σε φοβάμαι
Μην μου μιλάς δε θυμάμαι
Μην με κοιτάς ,μην με ρωτάς...

Οι στίχοι αυτοί με θυμώνουν
μάχες που δώσαν αυτές που σκοτώνουν
Σαν οι μνήμες οργώνουν το σώμα
Κάποιοι ,κάπου βαθιά μες το χώμα
Στις πλάτες τους πήραν γενιές που ξεχνάνε
Την πείνα ,την δίψα που είχαν τα χρόνια
Γινήκαν υγρές κιμωλίες ,μοιάζουν με χιόνια
Καλύψαν τα πάντα και όλα παγώσαν
όλα στο χθες τις μνήμες κλειδώσαν,

Ψωμί , Παιδεία , Ελευθερία

Σύνθημα γραμμένο σε κόκκινα βιβλία
Σελίδα του χρόνου ,φτιαχτήκαν σχολεία
Απαγορευμένα τραγούδια και στίχοι
Ζωή μοιρασμένη ,χαραγμένη στα στήθη.
Περνάει η βοή ο βαρδάρης φυσάει
Με πιάνει ένα ρίγος η μοναξιά μου μαζί του πάει
Βροχή η ανάγκη χτυπάει στο τοίχο
Σύνθημα αλλάζει μα όχι τον ήχο
Τα χρόνια μου πάνε και πίσω δεν πάω
Παιδεία δεν έχω, ψωμί για να φάω
Είμαι ελεύθερος στο χαμό μου να πάω.
Λησμονιά στον αέρα όλο μυρίζω
Στα χρόνια εκεινα πια δε γυρίζω….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-11-2008