Τέλος

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι καμπάνες σημαίνουν πένθιμες κι απαιτητικές
Μα και γαλήνιες σαν καθάριες πηγές
Ατέλειωτες οι ώρες στο ληστεμένο κοιμητήρι με τους ανάκατους σταυρούς
Βγήκε το πλατύ ,κούφιο πουλί να καταπιεί τους σκελετούς

Τι να σου κάνει η κατάχλωμη ζωή σ’αυτή την ερημιά
Τα μάτια μου είναι στρογγυλά και τρομερά
Τι βλέπουν ......δεν μπορώ να το δώ
Μη φεύγεις πριν απο μένα ,στάσου,είναι η μόνη χάρη που σου ζητώ

Σα νάχω κάτω απ’τα πόδια μου πάλι το κενό
Μαύρη πηχτή ηρεμία σα νάμαι μες στον βυθό
Εκεί ξαστερώνει το μυαλό,μιά παρηγόρια ξεκλειδώνει την καρδιά
Κι ο κόμπος που δενόταν στο λαρύγγι,λύνεται στο τραγούδι βιαστικά

Άϊντε λοιπόν και τι καθόμαστε,θέλει ο θάνατος τραγούδι και χορό
Άϊντε να δέσουμε τον κύκλο χέρι με χέρι σα να βουτάμε πάλι στο γκρεμμό
Στο σκοτεινότερο του βάθος ,νά ,που ρίζωσε ο σταυρός
Κρέμουνται τα αίματα ,οχι μαύρο,κόκκινο χρώμα ντροπή και θυμός

Ποτέ δεν είδα την ανεμόσκαλα την ακουμπισμένη σ’ένα τοίχο ψηλό και γυμνό
Που οδηγά δίχως λόγο στον έναστρο ουρανό
Δεν ήρθα στον κόσμο για τέτοιες ανακαλύψεις μικρές
Μονάχα για γεύσεις του τέλους βαθιές

Οι εικόνες πιά δεν είναι παραστάσεις είναι η ίδια η μοναξιά
Πίσω απ’τις λέξεις κρύβονται έννοιες κι ονόματα απλά
Η κάθε λέξη μιά έξοδος πολλές φορές ματαιωμένη
Μια λέξη αληθινή,συγκαταβατική,στη βουή της πνιγμένη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-11-2008