Κι εσύ δεν έρχεσαι ποτέ

Δημιουργός: avantage, Ελένη

πόσα δε ξέρεις...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθε η ώρα να φύγω
το αντίο για να ξεφύγω
τα μάτια αρχίζουν και δακρύζουν
τη καρδιά στα δύο τη ραγίζουν

Πονάω μα δε στο λέω
κάθε βράδυ μόνη κλαίω
σκοτάδι μέσα στη ψυχή μου
κι εσύ δεν είσαι πια μαζί μου

Γιατί σε άφησα συνέχεια ρωτάς
τη καρδιά μου γέμισε ψυχρός Νοτιάς
με κοιτάς στα μάτια και με λυπάσαι
απορώ αν τις στιγμές μας θυμάσαι

Σ'αγαπάω ακόμη όπως πρώτα
κι αν δε πιστεύεις τη καρδιά μου ρώτα
κοιμάμαι και όνειρα κάνω
πως είμαι στην αγκαλιά σου πάνω

Μα όταν ξυπνάω το πρωί
δεν είμαστε πια μαζί
και κοιμάμαι για να σε ξαναονειρευτώ
μα έχει πια χαθεί το όνειρο αυτό

Και όλα πάλι απ'την αρχή
και πάλι μαύρη η ψυχή
και μόνη πάλι τόσο μόνη
σε μια πόλη που με σκοτώνει

Κι εσύ δεν έρχεσαι ποτέ
εξαφανισμένος στη χώρα του ποτέ
και ψάξε ψάξε για να σε βρώ
φοβάμαι μήπως και χαθώ

Μα κι αν χαθώ δε θα σε νοιάξει
και πάλι όπως πάντα θα χαράξει
και πάλι μόνη και χαμένη εκεί
θα κάνω επιτέλους την τελευταία μου ευχή...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-11-2008