Γονδολέρηδες τ'ονείρου

Δημιουργός: Μοιάζω μ'εσένα, Αθανασία Γ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα γονατίσει το φεγγάρι δυο στιγμές
δυο γονδολέρηδες εμείς θα’μαστε έντος του’
θα κολυμπάμε σαν αστέρια του φωτός του
κι ίσως σαν Ήλιοι που διψάσαν σκοτεινιές.

Θα καταπιούμε σα μαγνήτες του τη ψύχρα
με τις πνοές μας όλη η γη θα ζεσταθεί
θα μοιάζει ο κόσμος μας σχοίνι που θα λυθεί
για να γλιστρίσουμε σ’ερωτική τσουλήθρα.

Από τη λίμνη της νυχτός θε’να προβάλει
χρυσή ακτίνα το φιλί που θα κοπεί
σε δύο στόματα με μια γυμνή σιωπή
που θα μοιράζονται την ίδια τους τη ζάλη.

Θ’ανάψει η ίριδα το νέρινο κερί
σ’ένα σου βλέμμα τόσο γνώριμο μα ξένο
μέσα σου θα’μαι και μαζί σου θ’ανασαίνω
πνοές φωτιάς κι ας είν’η αγάπη μας υγρή.

Χάρτινοι θα’ναι οι πλανήτες θα καούνε
κι ίσως τους σώσουμε μ’ηδονική βροχή
πριν να προλάβουμε να αλλάξουμε εποχή
θα’χουμε φτάσει στην αγάπη να βραχούμε.

Θα παρατήσουμε στην άκρη τα κουπιά
θα χαιρετίσουμε τα πλήθη τους πλανήτες
εμείς του σύμπαντος οι γνώριμοι αλήτες
που τώρα αλλάξαμε στα βλέμματα σκοπιά.

Έτσι κι εσύ θα κατεβείς απ’το φεγγάρι
έτσι κι εγώ θα γίνω κόκκινη απειλή...
Το τελευταίο μας θα δώσουμε φιλί
κι αν θέλει τ’όνειρο ξανά ας μας σαλπάρει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-11-2008