Οι πεύκοι μοσχοβολούσαν

Δημιουργός: prophet, Χρίστος Ζαντής

...γεια σας παιδιά... απολογούμαι για την απουσία μου.. ελπίζω να σας το επανορθώσω.. αφιερωμένο σε όλους και όλες..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τη βρήκα σ'ένα δασάκι.
Μου έλαμψε το δρόμο
και μ'οδήγησε μέσα στη νύχτα.
Το στόμα της δεν τ'άνοιξε,
δεν έβγαλε μιλιά.
Μα τα μάτια της μου'λεγαν
τόσα πολλά.
Μου μιλούσαν.

Οι πεύκοι μοσχοβολούσαν...

Με πήρε πάρακατω,
μέσα από τις φυλλωσιές
πανύψηλων δενδρυλίων.
Μέσα από λαβύρινθους,
ποταμούς και ρυάκια,
λάσπες.
Λερώθηκα, και το χώμα
κόκκινο στα ρούχα μου,
με έκανε ένα
με το χώμα που πατούσαν.

Οι πεύκοι μοσχοβολούσαν...

Στο μέρος εκείνο που με πήρε,
η νύχτα, έγινε μέρα..
Ο ήλιος, έφεξε..
Η φτερούγα του
άνοιξε να μ'αγκαλιάσει..
Μα ο δόλιος
δεν έφτασα.
Έκλαψε, έκλαψα,
κι εκείνη εκεί.
Να στέκεται,
να μη βγάζει μιλιά,
μα να φωνάζει!!
Να φωνάζει
να πιαστώ..
Μα οι κραυγές της
να χάνονται στο κλάμα..
Και σ' εκείνη
τη θλιβερή στιγμή,
που παρηγοριά αναζητούσαν

Οι πεύκοι μοσχοβολούσαν...

Ο βασιλέας
τραβιόταν πίσω.
Το φως του
όλο χανόταν.
Ήλιε
σ'απογοήτευσα.
Τι μ'άφησες όμως
στο σκοτάδι;
Σε χρειαζόμουν
οδηγό.
Εσύ εκεί,
εγώ εδώ.
Να καταλύεσαι,
να καταλύομαι.
Αλλά εκεί που έφευγες
τη μυρωδιά κρατούσαν.

Οι πεύκοι μοσχοβολούσαν...

Τώρα μαυρίλλα.
Πίσσα.
Έρεβος.
Σκότος.
Μα η ηλιαχτίδα
να ζει.
Κι εκείνη,
μαζί για παρέα...
Εκεί που τα άστρα ζούσαν..

Οι πεύκοι μοσχοβολούσαν...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-02-2005