Θυμάμαι... - Στον Σπήλιο μας -

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Αντίο Φίλε και Δάσκαλέ μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θυμάμαι λόγια που ραγίζαν τις σιωπές
Θυμάμαι μέρες και νυχτιές που σε σκοτίζαν
Θυμάμαι δαίδαλους του νου σου και φωνές
Που με ρανίδες μελανιού χαρτιά ποτίζαν...

Θυμάμαι παίγνια και στίχους στιβαρούς
Ανομολόγητες εξάρσεις του ανθρώπου
Αστεία κέρναγες σοφά τους σοβαρούς
Με μια διαύγεια μεστή ώριμου μόχθου...

Θυμάμαι τόσες εδικές σου διδαχές
Κι υπερηφάνεια μονάχα πλημμυρίζω
Κι αν σε αδίκησα και νιώθω ενοχές
Τώρα που λείπεις.. μετανιώνω.. και δακρύζω...
...

Θυμάμαι Άνθρωπο μαζί και Ποιητή
Που πλήρης Έργου απαρνήθηκε το χρόνο
Κι έχει την πόρτα της Αλήθειας ανοιχτή
Έστω κι αν έφυγε.. με κόπο.. και με πόνο...



25-11-2008

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-11-2008