Απορία

Δημιουργός: carerra

το πρώτο μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε θέλω κοντά μου, σε θέλω εδώ..
Μέσα στην αγκαλιά μου, να παίζεις κρυφτό..
Και εγώ να σε βρίσκω, εδώ να σε κρατώ…
Ανεπανάληπτε έρωτά μου, πόσο άλλο να κρυφτώ??

Θα ήθελα μια μέρα, να έρθω να σε βρώ
Στην αυλή του σπιτιού σου, δένδρο αψηλό
Να΄ρθώ να φυτέψω, και σε αυτό ν’ανεβώ
Δυνατά να φωνάζω: τρελέ, ΣΆΓΑΠΩ!!!

Όλοι να με ακούσουν, στα πέρατα της γής
Χωρίς να λογαριάσω, γονείς, συγγενείς
Πολλούς που μου λένε, δεν σε θέλει πια…
Το χέρι να σου δώσω, και μία μεγάλη καρδιά…

Στο κρύο του χειμώνα, την άφησες άδεια
Και γυρνάει μόνη, σε ξένους τόπους, μέσ’στα σκοτάδια..
Δίχως ελπίδα. Την πήρες μαζί σου..
Και όταν σε είδα, μου είπες: θυμήσου…

Τι να πρωτοθυμηθώ, έρωτά μου..
Μέσα στη ζάλη του πιοτού, κύκλοι ζωγραφίζουν τα βήματά μου
Και όση τα βλέπουν, καρδιές τους θυμίζουν
Καρδιές με βέλη τρυπημένες και μέχρι τώρα, κρύες και αποριμένες…..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-11-2008