ανοικοδόμηση

Δημιουργός: χρήστος

για το χωριό μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια ανηφόρα απότομη κι ύστερα εσύ
σκαρφαλωμένο από χρόνια πάνω σε βράχια αφιλόξενα
να προσπαθείς με δόντια και με νύχια
πεισματικά να κρατηθείς ολόρθο
μ’ όλες του χρόνου τις σπαθιές
να φαίνονται από μακριά
απάνω στο κορμί σου…

Βαριανασαίνεις το αισθάνομαι… πεθαίνεις
κι όσο πλησιάζει η ώρα
τόσο με ζώνει η θλίψη από παντού
μαζί σου θα πεθάνει κι ένα μέρος του εαυτού μου
που το έχω αφήσει εκεί στην εφηβεία του ακόμη
στα λιόδεντρα καταμεσής
αναμεσίς στα αμπέλια
στο ζύγισμα των γερακιών
στον ορεινό σου αέρα
σε καθεμιά σου σπιθαμή
σε κάθε πέτρα κάτω…

Ακούω το ρόγχο σου, το αισθάνομαι… πεθαίνεις
κι όσο πλησιάζει η ώρα
από άμυνα θαρρείς ή από ένστικτο διάσωσης
των αναμνήσεών μου
σε επισκέπτομαι ξανά, ξανά, συνέχεια
σε ώρες κυρίως βραδινές
που το μυαλό μου
κατασταλάζει απ’ τα πολλά
και σε ανοικοδομώ με τη βοήθεια της φαντασίας
ακέριο
έτσι ως ήσουν άλλοτε σε μέρες σκολιανές
λουσμένο στον ασβέστη…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-11-2008