Τώρα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ακόντιο κάθετο καρφώνει την έχιδνα στο χώμα
Ανοίγει η μυστική καταπαχτή
Σε τάφους θάβεται της λήθης ,το σκοτάδι έχει νικηθεί
Ποιός σε θυμάται; είδωλο δίχως πρόσωπο,ψυχή με δίχως σώμα

Σπάζει η μήτρα της σιγής,κρυφοσωριάζονται οι σκιές
Βρίσκουν τα βουβά φωνή.λόγο και ρίμα
Μιλούν τα σπίτια ,οι πέτρες μιλούν οι φυλακές
Χέρια χρυσά απογυμνώνουν τ’άχρηστο σου ντύμα

Ανάμεσα τα σώματα μας αόρατος φραγμός
Διπλώθηκε τσαλακωμένος ο καιρός
Με τεθλασμένες διαστάσεις και προοπτικές
Με ύπουλες προφυλάξεις κι αλλόκοτες ανακωχές

Τώρα φυσάει αγέρας απο τόπους μακρυνούς
Γλυκές παγίδες στήνονται,εντάλματα με συλλαμβάνουν σιωπηλά
Με φωνές κι εικόνες καθημερινές με γεύσεις κι αφές, χαμόγελα κλειδιά
Που όλο κι αλλάζουν, ασύλληπτα για τους σφυγμούς

Τώρα ρίγος της νύχτας με πόνο και μ’οργή
Μ’άσαρκα μπράτσα νευρικά, με νάρκη και δροσιά
Που φέρνει σα βρέφος στ’άναρθρα χείλη τη ψυχή
Αιχμάλωτο του έρωτα,το σώμα μου κρατά

Τώρα ζητούν δικαίωση ινδάλματα που δεν συγχωρούν αποστασία
Της σάρκας σου την προδοσία
Τώρα άφεση μην ελπίζεις συγνώμη δεν θα βρείς
Τώρα θα δείς μονάχα το πέτρινο κεφάλι της μομφής

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-11-2008