Νεκρό δάσος

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Νεκρό δάσος</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Νεκρό δάσος</b><p>Δημιουργός: rosestar, <i>Ελευθερία</i><p><i> Η φύση πενθεί όταν χάνει τα παιδιά της που είναι τα λουλούδια.</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[color=fuchsia][B]ΝΕΚΡΟ ΔΑΣΟΣ[/B][/color]<br />
<br />
       [B][color=purple]Η μικρή Μαρλίν πάλι το'σκασε απ'το παράθυρό της για έναν περίπατο στο δάσος.<br />
Φόρεσε το γαλάζιο λουλουδάτο φόρεμά της για να είναι ένα με τη φύση και ένα μικρό καλάθι για να μαζέψει μούρα και αγριοφράουλες.Επειδή ήταν λυπημένη,πήρε και τη μικρή της τη γατούλα να της κρατάει συντροφιά.  Πέρασε το μονοπάτι και οδηγήθηκε στο δάσος,αλλά δεν εκστασιάστηκε από την ομορφιά,αλλά από την κατάντια του δάσους.<br />
     - "Που πήγε η πρασινάδα,τα ανθισμένα πολύχρωμα και ευωδιαστά άνθη του, τα μελωδικά πουλιά που κελαηδούσαν λες και βρισκόσουν στον παράδεισο"; Αναρωτήθηκε.<br />
Τα κλαδιά των δέντρων ήταν κατάξερα και απλώνονταν σαν δυο ξερά χέρια που ήθελαν να την στραγγαλίσουν και να της πάρουν τη νιότη,να την θάψουν μέσα στη ξερή και άνυδρη γη!<br />
Ο ήλιος ήταν θαμπός,οι ακτίνες του παγωμένες,τα πουλιά πεθαμένα,τα λουλούδια μαραμένα,το ποτάμι είχε στερέψει.Παντού δυσοσμία! Σαν μια άδικη κατάρα να είχε στοιχειώσει το ευλογημένο δάσος! Λες και κάποιος άνοιξε τους τάφους και βγήκε η σαπίλα των νεκρών!<br />
          Η Μαρλίν δάκρυσε,στεναχωρέθηκε,μαύρισε μέσα της. Τί συνέβη τελικά εκεί; Έφυγε τρέχοντας απ'το δάσος του "ξεπεσμού", χωρίς να κοιτάξει προς τα πίσω,αλλά πάντα μπροστά.<br />
Τα βήματά της γίνονταν όλο πιο γρήγορα και δυνατά.Πέταξε το άδειο καλάθι πίσω της για να μην της θυμίζει όμορφες αναμνήσεις που δεν υπάρχουν πια.Δεν υπήρχαν φρούτα. Δεν ήταν ακόμα Χειμώνας για να πεθάνουν όλα γύρω της από το κρύο! Ήταν Απρίλης! Έμπαινε η Άνοιξη!<br />
Γιατί τότε αυτή η αντίθεση; Ένας γέροντας βάδιζε με τη μαγκούρα του λίγο πιο έξω από έναν θάμνο.<br />
     - Κόρη μου γιατί απορείς; [I]Την ρώτησε ξαφνικά[/I].<br />
     - Ποιος είσαι εσύ και πώς με ξέρεις;<br />
     - Χρόνια περιπλανιόμουν σε αυτό το δάσος,[I]της απάντησε ο γέρος [/I]και πρέπει ο επισκέπτης να μαθαίνει την αλήθεια και το μυστικό που κρύβει.Το δάσος αυτό ήταν πάντα μια ουτοπία! Όσο έχεις όμορφα συναισθήματα στην καρδιά σου και ανθίζει μέσα σου η ελπίδα,τόσο ανθίζει και εκείνο και έχει ζωή! Όσο απογοητεύεσαι και χάνεις τον προσανατολισμό σου,τόσο χάνεται και αυτό μαζί με τα όνειρά σου!<br />
       Ο γέροντας εξαφανίστηκε μετά από αυτά τα σοφά λόγια μπροστά στα μάτια της μικρής Μαρλίν. Η κοπέλα έτρεξε στο σπίτι της φοβισμένη.Έπεσε στο κρεβάτι της,έκλεισε τα μάτια της προσπαθώντας να ξεχάσει αυτή την εμπειρία.Το άλλο πρωϊ ξύπνησε με χαμόγελο,κοίταξε πάλι από το παραθύρι της και το δάσος ήταν καταπράσινο όσο ποτέ! Ο γέροντας της είχε διδάξει πολλά....[/color][/B]<br />
<br />
                                             [color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.[/B]<br />
<br />
                                              [B] Ελευθερία  23  ετών[/B][/color]<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
  <p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-12-2008</td><td valign=top></td></table><br />