Ακύρωση

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος, και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός....(Μ.Ε.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ακύρωση


Μια νύχτα καταργήθηκε ο δρόμος
Τα πόδια και τα χέρια
Πέτυχαν την τέλεια χωροχρονική συγκυρία
Κι ανακατέλαβαν σημασίες που είχαν απωλέσει
Καθώς την πορεία πια την προσδιόριζαν τα δύσβατα
Κι οι πρωτογενείς διαδρομές
Έξω από τις στρωμένες ευθείες
Τις ξεκάθαρες ακολουθίες
Χωρίς φώτα
Χωρίς σήμανση
Παρθένα σημεία των οριζόντων
Έμελλε πια να ενωθούν
Σχεδιάζοντας τη δική μου μοίρα
Γιατί;
Εγώ
Δεν ήθελα μήτε το βλέφαρό μου να κουνήσω
Ήθελα να μείνω ασάλευτη σ’ εκείνη τη στιγμή
Σ’ εκείνο το ελάχιστο
Το σχεδόν ανύπαρκτο σημείο
Πριν τον αφανισμό του δρόμου
Άραγε να χάθηκε επειδή το βλέφαρό μου κινήθηκε;

Μια νύχτα καταργήθηκε ο δρόμος
Μα κι αυτός μέχρι που τον πατήσαμε δεν υπήρξε
Εμείς τον ανοίξαμε
Και τον σχεδιάσαμε
Χωρίς προορισμό άλλο απ’ την αμοιβαιότητα

Τώρα
Συχνά η προσπάθεια γεννιέται με οδύνη
Αφύσικα αναπαράγεται με τόσο άγχος
Που κάνει τη βάση του κρανίου δύσκαμπτη
Συχνά τα μάτια αρνιούνται ν’ ανοίξουν το πρωί
Τώρα μια τύψη ξεχασμένη αναγεννιέται
Και διεκδικεί
Όσα της στέρησε τόσα χρόνια το φράγμα της αγάπης σου

Ο δρόμος καταργήθηκε
Κι εγώ υπήρξα τόσο λίγη
Τόσο μικρή
Που μόνο τον κοιτούσα να χάνεται
Με τι να σε παλέψω τώρα
Που ξέρεις ότι δε πιστεύω πια;
Σ’ εσένα εκεί απέναντι
Που με παρατηρείς απ’ τον καθρέφτη
Σ’ εσένα μιλάω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-12-2008