Ορθοπεταλιές

Δημιουργός: Ανδρέας Ανδρέου

Ένας μοιραίος ενθουσιασμός, μια απουσία που πονάει,κάποιες απορίες που χρειάζονται απάντηση και που βρίσκουν διέξοδο και εξιλέωση σε μια βόλτα με το ποδήλατο στους αγρούς και το καθάριο πράσινο της Κύπρου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το πουλόβερ σου είχε ξεχειλώσει
δίπλα απ΄το ξεκούρδιστο βιολί
και τη βεντάλια.
Ήταν ωραίο το κρασί
μα χάθηκες μέσα στη νύκτα
περπάτησες ακροθιγώς
πάνω στα δάκτυλά σου
και δε σε είχα δει ξανά
κι έστριψα δυο τσιγάρα.
Πάλι για σένανε μιλώ,σε σένα καταλήγω.
Έκοψα δυο κομμάτια από τη σόλα μου
για να μην κουτσαίνω άλλο πια.
Βαρύς ο απολογισμός
πέντε νεκροί και δέκα τραυματίες
και το μωρό όλο ρωτά στην ορθοπεταλιά.
Μ΄αρέσει αυτή η εποχή
μα δε θα δούμε στάχυα ξανά
και το μωρό ρωτά:
“Πώς θα φύγουνε από ΄δω;
Ποιος θα τους πάρει;΄
Δεν έχουνε πατρίδα αυτοί;
Δεν έχουν μάνα και πατέρα;”
Τί να του πω;
Παίρνω μονάχα μια χούφτα κοχύλια
τα θρυμματίζω δυνατά
και τα πετώ στο χώμα,
να μην τα δουν ξανά παιδιά.
Βάλε μου ακόμα δυο γουλιές κρασί.
Πάρε ένα σπίρτο
κι έλα κάψε τον Ρασκόλνικοφ
προτού να γίνει ο Φιοντόρ
θύμα επιληψίας.

Αστυάνακτας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-02-2005