χρέος

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα ... όσο μπορεί να είναι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι αύριο μέρα είναι, μα εμείς με χέρια γόρδια πλεγμένα
Πρέπει να κινηθούμε σήμερα προς τις σκιές της θάλασσας
Να μπούμε στις σπηλιές με τις γαλάζιες κάμαρες,
με βάρκα ή κοπιαστικά πεζοπορώντας
να ανακαλύψουμε τα μάγματα που αφήσανε
τάματα στην αιωνιότητα τα ηφαίστεια.

Κι άυριο μέρα είναι. Μα εμείς πρέπει να ξενυχτήσουμε τραγουδώντας
Έχοντας για σκεπή μας το κεχριμπάρι των άστρων και τη φωτοχυσία της σελήνης
Που αθόρυβη κυλά και μας στιλβώνει τις ανάσες μας
Σείοντας σείστρα από χαλκό, φυσώντας καλαμένιες σύριγγες
Κρούοντας σιδερένια κρόταλα, να κάνουμε ν’ ανοίξει η γης
Να ελευθερώσουμε τους έγκλειστους ανέμους

Κι αύριο μέρα είναι. Αλλά μη περιμένουμε ως αύριο
Σήμερα πρέπει να σκαλίσουμε σε αχάραγες ληκύθους
Μεγαλογράμματες γραφές , κραυγές του εντός μας
Προτού οι ψευδαισθήσεις της αιωνιότητας χαράξουν πάνω μας «ΕΑΛΩ»
Προτού οι νεραϊδάρισσες εμπνεύσεις ανακαλύψουν τα μαντήλια τους
Και μαντηλοδεθούν κι εγκαταλείψουν την καθοδήγηση των χεριών μας.

Κι αύριο μέρα είναι. Μα ας πλάσουμε σήμερα καλύτερο τον κόσμο
Μαλάζοντας στα δάχτυλα πηλό, σε μήτρες μέσα χύνοντας ατσάλι
Σφυρηλατώντας τα άγρια μεταλλεύματα των σκέψεων
Πειθαναγκάζοντας τα να υποκύψουν στις κρούσεις των σφυριών μας.
Μην περιμένουμε ως αύριο. Γιατί αυτή είναι η δύναμη των ποιητών:
Να κάνουνε τη μέλαινα τη νύχτα μεσημέρι…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-12-2008