Ρέμβη

Δημιουργός: isidora, www.facebook.com/maria.kekkou.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καθώς βυθίζομαι στη δίνη της ανυπαρξίας
αναπολώ το βλέμμα σου
Πρότυπα οφθαλμών δεν έχω,
εκτός από το βλέμμα του Ηνίοχου,
που εξουδετερώνει
το κενό του βλέμματος των αγαλμάτων
ατενίζοντας μια αιώνια πορεία
και το δικό σου βλέμμα
με την ιδιότυπη ομορφιά στην έκφραση
που κρύβει σε ένα απύθμενο βάθος
κάτι παράδοξο,
απόλυτα οικείο και απροσπέλαστο...
πάθος να το ανακαλύψω με κυριεύει
και όμως καθώς το προσεγγίζω,
σαν κάτι απόλυτα λησμονημένο
που αγωνίζεται να εισβάλει στη συνείδηση
και ύστερα χάνεται για πάντα
έτσι και αυτό μου διαφεύγει,
αφήνοντας μια απροσδιόριστη φωτοχυσία
κάτι σαν μυστήριο...
Μα απ' όλα τα μυστήρια
πιο μυστηριακό είναι εκείνο
που όταν η ομορφιά της ψυχής σου
βρίσκεται μέσα την ψυχή μου
και την εγκατοικεί σαν ιερό της
νιώθω να με ζυγώνει ακέραιη η γνώση
και τότε αρχίζω να αποκομίζω
από όλα τα σημαντικά και ασήμαντα τριγύρα μου
τη ίδια γεύση του γλυκασμού
που αποτυπώνει στην ψυχή μου η ματιά σου
και ο χρόνος γίνεται άχρονος...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-12-2008