από ντροπή

Δημιουργός: χρήστος

επετειακό - δυστυχώς- μα με αρκετή ειλικρίνεια....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

στο παιδί που έπεσε κάτου
και στον ρόγχο του θανάτου
που τον ένιωσε ως τα σπλάχνα της η γη
ήθελα να πω συγνώμη
που ποτέ δεν είχα γνώμη
μήτε κι έβγαλα απ’ το στόμα μου φωνή

φέρω ακέραια την ευθύνη
για ότι έχει ως τώρα γίνει
φταίω κι εγώ μα φταις κι εσύ, κι εσύ, κι εσύ
ότι σπέρνεις θα θερίσεις
είχαμε τα αυτιά μας κλείσει
να που τώρα μας τα ξεκουφαίνει η οργή

στο ποτάμι που είναι μπρος μου
σκύβω, κλίνω το λαιμό μου
κι υποκλίνομαι στη μέρα που θα ρθει
μια τριχιά δένει τη γλώσσα
τι να πω μπροστά σε τόσα
νεαρά παιδιά που ψάχνουν το γιατί

μέσα μου κάτι με σπρώχνει
με ξορίζει με αποδιώχνει
κι είναι χρόνια που ‘θελα να ‘χε ειπωθεί
πως θα φύγω δεν λυπάμαι
όμως σήμερα φοβάμαι
αν πεθάνω, θα πεθάνω από ντροπή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-12-2008