Επελαση

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

να παρουμε τα καστρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσες φορές, θα ξέρεις πως εγώ σε λάτρεψα
κι ας ήτανε τα χείλη σου δυό ματωμένες πέτρες
Που από τον χώρο γύρω μου είχανε ξεπεζέψει
και άρρωστα διαμάντια γι’ απολαβή ζητούσαν

Που ξέχασαν να ορίσουν ποιός θα ‘ρθει να με δει
όταν πια τα χέρια με βουτιά στο αίμα κυλιστούν
Τ’ ουρανού αντικρύζοντας τα τρομαγμένα σύννεφα
Τις μύτες και τα δόντια αυτών που ύψωσαν φωνή

Κι όσοι υμνήσατε εμένα τον ηλίθιο φτωχό
που απ’ όσα ξέρω κι από όσα μου διαφεύγουν
τα μισά θαυμάζω και τα μισά σιχαίνομαι
Ακούστε μια στιγμή πως τρίζουν τα λειψά μου ήθη

Πως μ’ αγγίζουν οι φωνές σαν ακούω, του μίσους,
από δυό παιδιά που ουρλιάζουν τα μεσάνυχτα
από δυό απατεώνες που ξέρουν πως τα όνειρα,
όσων πεθαίνουν κι όσων ζήσαν, πραγματώνονται

σαν κλείσω το φως

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-12-2008