Ωδη Προσ Τον Αμνο

Δημιουργός: gerontas, ΣΑΡΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΩΔΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΜΝΟ

Αμνός προ τη σφαγή μου πηγαίνω
χρόνια και χρόνια.
Βαδίζω στα ίδια μονοπάτια
χρόνια και χρόνια.
Χτυπώ τα ίδια χαλίκια
χρόνια και χρόνια.
Με κόβουν τα ίδια χέρια
χρόνια και χρόνια.

Αχ! Πως νοσταλγώ
τα χρόνια της νιότης
ανέμελος ήμουν ,
στα θηλυκά ιππότης
Χόρτο με ετάιζαν
νερό από τις κότες
ποτέ μου δεν είδα
πίσω από τις πόρτες

Αχ! Πως νοσταλγώ
τα χρόνια εκείνα
νεράκι ,χορταράκι
δεν είχε πείνα
Έξω αν βρέχει
ποτέ δεν νοιαζόμουν
Το δάσος αν υπήρχε
ποτέ δεν φοβόμουν

Αμνός του κυρίου
ανήκω σ εκείνο
μα σαν είδα την πόρτα
πίσω ν αφήνω
Σαν είδα σχοινί
θηλιά που με πνίγει
Μαχαίρια που κόβουν λαιμό ,
το αίμα να πήζει
Τότε ευχόμουν
στερνά στο θεό μου
Λύκο να μ είχε
γεννήσει ο γονιός μου

Αμνός στη σφαγή μου
ξανά δεν θα ήμουν
Ποτέ μου ,την πόρτα
δεν θα φοβόμουν
Χρόνια και χρόνια
άλλον θα σφάζαν
Αδέρφια στο χώμα
μονάχα θα θάβαν.

Αμνός βαφτισμένος
λύκος θα ήμουν
στα γόνατα αδέρφια
μονάχα να σκύβουν
Εγώ θα κοιτούσα
μόνο εμένα
Ο δρόμος ανοιχτός
και τα σκυλιά τους
δεμένα..

Μα η νύχτα έχει φύγει
πάλι ξυπνάω
Αμνός προς τη σφαγή μου
πάλι πονάω
Τη μοίρα κοιτάω
Ξανά πάλι κλαίω
Το δρόμο κοιτάω
που είχαν πάρει
Οι δόλιοι γονείς μου.
Ο ίδιος να είναι
στη δόλια ζωή μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-12-2008