κινώ μπροστά

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Για το φως που δεν εφάνη
άναψα ένα πυροφάνι
βγήκαν οι σκιές
στον απέναντι μου τοίχο
και αναμεσίς τους βρίσκω
είδωλα του χτες:

την ακμή του σώματός μου
είδα να περνά από μπρός μου
κι είπα «δόξα σοι
ήμουν… κάποτε κι υπήρξα
είχα σθένος, φύση είχα
ανυπότακτη

χέρια σε γροθιές σφιγμένα
κόντρα στα κατεστημένα
να χω μπόραγα
την αναλγησία του κόσμου
την πολέμαγα κι εντός μου
άστρα φόραγα

κι έστρεφα τις φτερωτές μου
προς τους στρόβιλου του ανέμου
και στον έρωτα
ως δινόμουν κι αφηνόμουν
τα όρια έσπαγα του κόσμου
και τα πέρατα»

Μα εκεί στων σκιών την ρέμβη
Την ματαίωση να σαλεύει
είδα, ύπουλα
και ευθύς οι πόθοι μου όλοι
σαν λεπτοί γυάλινοι θόλοι
γίναν θρύψαλα

γέμισε γυαλιά η μνήμη
μα ό,τι έγινε , έχει φύγει
ανεπίστρεπτα
σ’ ότι έχει πια πεθάνει
δυο κουκιά ρίχνω λιβάνι
και κινώ μπροστά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-12-2008