Ρωμανός Δ' Διογένης

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Στον Ιχνηλάτη, που ξέρω πως του αρέσει το θέμα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο κελί του δε θα δεις ν’ ανάβει κερί
γι’ αυτόν είναι το ίδιο το φως και το σκότος
κάποτε ήταν της οικουμένης ο πρώτος
μας πώς αλλάξανε τώρα πια οι καιροί!

Ψηλαφίζει με πόνο τις άδειες του κόγχες
εκεί που κάποτε λαμπύριζαν τα μάτια
αυτός που σε χρυσά κατοικούσε παλάτια
κι οδηγούσε στη μάχη χιλιάδες λόγχες

Οι αναμνήσεις τώρα πια το μόνο που βλέπει
και πώς να κλείσει τα μάτια που δεν έχει;
από πού όμως πηγάζει το δάκρυ που τρέχει;
Θα μπορούσε να πράξει ασύγκριτα έπη

ήταν στ’ αλήθεια σπουδαίος στρατιώτης
μόνος του πολεμούσε δεκάδες βαρβάρους
εξαιτίας της ανδρείας του και του θάρρους
τον διάλεξε η αυτοκράτειρα για σύζυγό της

Χίλιες και τριάντα ημέρες έμεινε στο θρόνο
ο Διογένης Ρωμανός ο Τέταρτος
της αυτοκρατορίας άρχων ο υπέρτατος
ο πιο γενναίος μετά το Βουλγαροκτόνο

Μα δεν σήκωνε ήρωες πια η εποχή του
παγίδες άπειρες τού σκάρωσε ο Ψελλός
στα μάτια του σίγουρα θα φάνταζε τρελλός
έτσι όπως κράδαινε το τεράστιο σπαθί του

Οδηγούσε ο ίδιος το στρατό του στη μάχη
ήταν ήδη σαράντα μα έμοιαζε έφηβος
έτσι όπως ριχνόταν στον κίνδυνο έφιππος
μα όλα χάθηκαν στου Μάτζικερτ τη ράχη

Παίρνουν μορφή και ξαναζούνε, να τα!
ίδια κομμάτια σε τεράστια σκακιέρα
του Αρπ Αρσλάν η τρομερή παντιέρα
και των απίστων τα πολύχρωμα φουσάτα

Περήφανοι και πάνοπλοι οι κατάφρακτοι
της αυτοκρατορίας τα νιάτα και η αφρόκρεμα
νικούσαν όλη τη μέρα μα το απόγευμα
τους βρήκε σε φυγή αλλόφρονα και άτακτη

Κάποια τρομάρα τον κατέβαλε αλλόκοτη
λίγο ακόμα κι ο Ρωμανός θα είχε νικήσει
μα το στρατό του διέταξε να υποχωρήσει
κι η νίκη μετατράπηκε σε ήττα απροσδόκητη

Ναι, ήταν πολύ κοντά στο Ρωμανό νίκη
μα κάποιος διέδωσε ότι έπεσε νεκρός
αμέσως αναθάρρησε ο πονηρός εχθρός
άλλοι το είδαν προδοσία, άλλοι θεία δίκη

Και πιάστηκε αιχμάλωτος, σιδηροδέσμιος
όμως ελευθερώθηκε με όρους όχι ταπεινούς
από τους δικούς του, τους Βυζαντινούς
καλλίτερα τού φέρθηκε ο μισητός πολέμιος

Σε ποιον να το πεις και να μη μοιάζει ψέμμα
αυτόν που δεν τον έβλαψε το τουρκικό μαχαίρι
κάποιου ρωμαίου δήμιου το άγριο χέρι
μαζί με το φως τού πήρε και το στέμμα

Έτσι κατέληξε εδώ μονάχος και τυφλός
αυτός που τον κόσμο μπορούσε να διατάζει
μα τι παράξενο του φαίνεται καθώς πλησιάζει
το πιο λαμπρό που είδε ποτέ του φως

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-12-2008