Μυστικά

Δημιουργός: Μοιάζω μ'εσένα, Αθανασία Γ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μίλησέ μου για το χιόνι που δεν είδαμε ποτέ
έχω ανάγκη να τρυπώνω μες στη ζέστα της φωνής σου
μίλησέ μου για το τρέμουλο του εσπέριου φωτός
προσπαθώ να καταλάβω τί μας λένε οι πλανήτες
Μίλησέ μου για ό,τι να’ναι
αρκεί που θα κάθομαι ξαποσταίνοντας στον ίσκιο
των δικών μας νοημάτων.
Μου φτάνει να ονειρεύομαι μέσα στην πρώτη, χιαστί μας αγκαλιά
μου περισσεύει που τα χέρια ως τα πρόσωπα
ανοίγουν τις παλάμες και τις κλείνουν
γι’αυτό το αλλιώτικο φιλί , γι’αυτό το άσπρο δόντι
που δεν καταδέχεται το φλέγμα των καιρών
κι ευθύς αμέσως με βουλή το εξαπολύει
Έξω απ’τα πέρατα της πέρα περιφέρειας
δεν είναι η γη, ο στρογγυλός μας ο ιμάντας
Έξω από όψεις και μικρές προοπτικές
Μα μίλησέ μου εσύ για όσα «μεγάλα» έχεις στο νου
θα γίνω σύμπαν πεθυμιές σου να χωρέσω
μία μικρή- μικρή Ιθάκη μες στο άπειρο, το πλέγμα
κι ο υλοποιητής τόσων σχεδίων μου Εσύ.
Μίλησέ μου να μη νιώθω πως φοβάμαι
πες μου αν θες
για το ετοιμόρροπο φεγγάρι στην αλάνα τ’ουρανού
κάποτε μ’άρεσε να πιστεύω πως θα πέσει εδώ χάμου
μα αλίμονο! Τη στιγμή της αλήθειας που το κοίταξα μέσα απ’τα μάτια σου
κίνησα νήματα ψηλά να το κρατήσω.
Οι μαριονέτες των Θεών πρέπει από Δαύτους να κινούνται.
Μη σταματάς, έλα και μίλησέ μου για την κόκκινη ανφάς αυτή κυρία
που σκλαβώνει τις καρδιές ενώ είναι ελεύθερη
μα νυφευμένη φτερωτό μικρό αγγελάκι.
Μίλησέ μου κι όμως όχι. Μιλημένες οι θωριές μας από πριν.
Τώρα .. μόνο γείρε στον ώμό μου και σώπα.
Όλα όσα είπαμε ας μείνουν μυστικά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2008