Ο κήπος

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλος ο κήπος σα νάναι ένα κλωνάρι
Τρέμει στ’αγέρι,ανατριχιάζει και ριγά
Θερίζει ο χειμώνας σιγανά
Τα δέντρα,τα λουλούδια ,το χορτάρι.

Κάπου προσμένει τ’άγριο κρύο,φοβερό
Και θρέφει την οργή του μουλωχτά
Θα ορμήσει κάποτε σα σκύλος που αλυχτά
Πόσο ο κήπος μοιάζει στο δικό μου μάταιο εαυτό.........

Οι κλώνοι έγιναν χέρια κουρασμένα
Που παραδίνονται και γέρνουνε στη γή
Ανάμεσα τους ,φάντασμα η σιγή
Αργοπερνά με βήματα σβησμένα

Όλα τα τρώει μια θλίψη ένα μαράζι
Και πλέουν σ’ένα αξέσπαστο λυγμό
Αχ με τον κήπο τούτο τον χλωμό
Η ζωή μου πόσο μοιάζει,πόσο μοιάζει

Πρώτα εδώ ζούσε μια μεγάλη καστανιά
Μύρια σμαράγδια που άστραφταν εφόρει
Και μόνο που την θώρειες και σ’εθώρει
Άνοιγε ο νούς σου διάπλατα πανιά

Τώρα ετοιμάζεται ένας όρθιος σκελετός
Ρωτιέσαι τι προσμένει για να πέσει
Ο θάνατος δικαιούται αυτή τη θέση
Αυθεντικός,τελειωτικός ,ρητός

Εδώ μιά λεύκα στέκονταν στητή
Ποτάμι κάθετο με φουντωμένο κύμα
Εδώ η ζωή χλωρό έπαιρνε σχήμα
Κατάματα σε κοίταε γελαστή

Σε λίγο εδώ ένα ξάρτι θα βογγά
Μεγάλου ναυαγίου απομεινάρι
Πανιά ,σκοινιά θα τάχει η μπόρα πάρει
Και θα περνά ολολύζοντας στριγγά

Εδώ απλωνότανε μια θάλασσα πλατιά
Στεκόταν έν’ απέραντο πλατάνι
Πηγή ζωής ,δύναμης συντριβάνι
Φουρτούνιαζε με το βοριά,με το νοτιά

Αύριο θα στέκει μέσα στη σιγή
Ένα κουφάρι ναυαγόν ακόμα
Τ’άλλα όλα θάχουν γίνει ως τότε χώμα
Και θα επιστρέψουν στην ατάραχη τη γή.................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2008