ως τότε

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κλέβω τον πόθο του ύψους απ’ τα κυπαρίσσια
την ατολμία μου νικώντας και το βάρος
και με την άκρη των χεριών μου ίσα- ίσα
τον ουρανό ν’ αγγίξω να! που βρίσκω θάρρος

κι ως ανεβαίνω δίχως σάρκα δίχως αίμα ,
νιώθω να αδειάζω από τα γήινα μου πάθη
και σαν μικρή ελαφριά βαρκούλα χαρτονένια
αφήνομαι να πλέω στα ουράνια πλάτη

βυθίζομαι μες τα νερά τούτου του ονείρου
χιλιάδες γύρω μου ομόκεντροι κυκλίσκοι
δεν είμαι πια ένα κομμάτι -απλώς- του απείρου
εγώ αναλίσκω τη ζωή, δε μ’ αναλίσκει

στα δάκτυλα ίσα που πατώ να μην ταράξω
της νύχτας τούτης την ατάραχη γαλήνη
ξέρω πως ίδιος θα ‘μαι πίσω όταν ξανάρθω
μα ως τότε ας χαρώ την άλικη σελήνη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-12-2008