Λιοντάρι στο κλουβί

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

συνέβη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθ’ ένας γεροδεμένος μακρυμάλλης και δήλωσε ποιητής,
μόλις ανέφερα πως απεχθάνομαι την μυρωδιά πούρων.

Για να πω την αλήθεια του απέσπασα αυτή την δήλωση.
Σκέφτηκε λίγο. Κάθησε δίπλα. Είπε πολλά και σιώπησε.

Αποφασίσαμε να μονομαχήσουμε, σαν άντρες σκληροί.
Έβγαλε στυλό και χαρτί και ύφος δεκαεπτά καρδιναλίων.

Αφού συνεσταλμένα ικανοποιήθηκε με τα δικά του,
καταπιάστηκε άμεσα με την κριτική των γραπτών μου.

Τα όμορφα στιχάκια του διέθεταν σίγουρα πολύ μελωδία.
Απ’ τα λεγόμενα του, είχε κιόλας εκδώσει εφτά βιβλία.

Όμως το δικό μου κομμάτι χαρτί προσγειώθηκε,
άδοξα, αργά και κυμματιστά στην ξύλινη μπάρα,
όταν, αφού το διάβασε και του φάνηκε ανεπαρκές,
το εκσφενδόνισε με χάρη και τρόπο που εξέφραζε,
οργή κι αγανάκτηση για την βαθύτατη προσβολή
στις ύψιστες τέχνες, στην ποίηση, στον άνθρωπο,
με την μανία κάποιου που είδε κάτι πολύ γελοίο
και θελησε να τονίσει, όπως-όπως, την γελοιότητα.

Τον αποκάλεσα απλά μεγαλόπρεπα υποταγμένο.
Παράγγειλα καινούρια ποτά και τσουγγρίσαμε.

Η κίνηση του, καθώς απέρριπτε βίαια το κείμενο μου,
είχε κάτι από ρώσικο μπαλέτο και ξύλο σε γήπεδο, μαζί.

Όπως κάποιος που τεντώνει το δεξί του χέρι, το καλό,
σαν τροχονόμος νεοσύλλεκτος, με φόρα και με έπαρση.

Τα δάχτυλα σφιχτά ενωμένα, τεντωμένα προς τα πίσω,
για να διαλέξει ή να διατάξει ένα ταξί. Ψηλά το κεφάλι!

Το άλλο χέρι κολλημένο στο ισχύο, αίσθηση ασφάλειας,
όντας μη απόλυτα βέβαιος για την έκβαση της υπόθεσης

Δεν θα ξεπουλήσουμε μισοτιμής όλο μας το Είναι.
Για ένα ταξί. Για μια υπόληψη. Ή ένα χαζό ποίημα.

Πραγματικά, συμπάθησα αυτόν τον αδάμαστο τύπο.
Έψαξα καιρό να τον βρω και ρώτησα παντού γι' αυτόν.

Καταφέραμε να πιούμε πολύ το βράδυ εκείνο, όλη νύχτα.
Δυστυχώς από τότε δεν συναντηθήκαμε ποτέ ξανά.

Ακούστηκε πως τον είδαν σε κάποιο νησί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-12-2008