Η ζητιάνα

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Στου αφέντη την κηδεία,δάκρυσε,ο φουκαράς.Και, αναρωτιόνταν όλοι:Δάκρυ..πόνου ή χαράς?

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ΖΗΤΙΑΝΑ

Πού γεννήθηκε δεν ξέρει.
Γιά γονείς; Ούτε κουβέντα.
Αδειο τ' απλωμένο χερι.
Σήμερα δεν έχει ρέντα.

Σκελετός ρυτιδωμένος,
στή γωνία, μέσ'τη λάβα.
Δεν θυμάται τις φορές
που πωλήθηκε σαν σκλάβα.

Δείχνει να λαγοκοιμάται,
τυλιγμενη μεσ' τη βρώμα.
Δεν ελούσθηκε ποτέ της.
Δεν κοιμήθηκε σε στρώμα.
............
Κόσμος τρέχει από παντού,
επλημμύρισε η στράτα.
Νέοι, γέροι και παιδιά.
Κάποια θα 'ρχεται παράτα.

Μετά βίας εσηκώθη.
Είπε.Πόδι μου κρατήσου.
Τότε άκουσε λαλιά.
" Η κηδεία είν' του Κροίσου".

Μέσα της κάτ' αναδεύει.
Η ζωή, λες, της αρέσει.
Καί αρχίζει κούτσα-κούτσα,
σπρώχνοντας , να πάρει θέση.

Εκουνούσε το κεφάλι.
Το ευχαριστιόνταν; Ισως.
Εζησε κι εκείνη κάτι,
που δεν έζησε.. ο Κροίσος.!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-12-2008