Νερό της λήθης

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

...επηρρεασμένος απο τα σημερινά ποίηματα της Έλλης και της Αριστούλας!! Σας ευχαριστώ θερμά για τους προβληματισμούς που μου προσφέρετε!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα μάτια σου,
χρώμα έχουν,
αυτό της θάλασσας,
και απ'τα υγρά τους
μονοπάτια,
ρέει άφθονο νερό,
νερό καθάριο...

Θαρρώ,
είναι το νερό της λήθης,
είναι το νερό της λησμονιάς,
κυλάει σαν χείμαρος,
ένας χείμαρος δακρύων,
που ρέει στην αιωνιότητα,
έστω κι αν λίγο σταματάει...

Κουβαλά μαζί τις μνήμες,
παρασύρει το συναίσθημα,
και μετά εξαυλώνεται...

Γίνεται αέρας,
και παρηγορεί,
την ψυχή σου,
μέχρι ωσότου,
ξαναρχίσει να κυλά...

Έτσι είναι
μάτια μου η ζωή,
σαν μουσική,
της φύσης μπαλάντα,
που αρμονικά,
σε κάνει να ξεχνάς...

Και διώχνει
απο πάνω σου,
με δάκρυα απο τη μνήμη,
εικόνες της ζωής σου,
και κάθε ανάμνηση...

ʼσε το λοιπόν,
το πανάρχαιο νερό,
να κυλήσει,
το νερό της λήθης,
της παρηγοριάς,
να σβήσει τις μνήμες,
να εξαυλωθεί...

ʼσε τους ωκεανούς
των ματιών σου,
να ρέουν άφθονο νερό,
αυτό της λησμονιάς...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-02-2005