ευχή

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

έφυγε εκείνη η εποχή
που είχαν οι σκέψεις συνοχή
τα αισθήματά μου βάθος
και πέρασε ανεπιστρεπτί
το τότε που έψαχνα γιατί
να ναι η ζωή μου λάθος

[I]τώρα απ’ τα χείλη μου μια ευχή
ξεχύνεται σαν προσευχή
προς το θεό τον ένα
Κείνον που βρίσκεται βαθιά
στου καθενός μας τη ματιά
στο στήθος του καθένα

να χα δικιά μου να χωρώ
ολάκερη μιαν Ήπειρο
μια θάλασσα δικιά μου
κατάσπαρτη να ναι νησιά
αλλού ρηχή κι αλλού βαθιά
όπως και τα όνειρά μου [/I]

μες στο δωμάτιο ασφυκτιώ
και πνίγομαι που δεν μπορώ
να αλλάξω έστω και κάτι
και που να ζήσω προσπαθώ
πίνοντας βρώμικο νερό
νερό γεμάτο αλάτι

[I]μόνο απ’ τα χείλη μου μια ευχή
ξεχύνεται σαν προσευχή
προς το θεό τον ένα
Κείνον που βρίσκεται βαθιά
στου καθενός μας τη ματιά
στο στήθος του καθένα

να μουν του Διόνυσου η ψυχή
άκρατο να ‘πινα κρασί
σ’ αιώνια μέθη να μαι
για να γελώ μ’ όσα πονούν
μη βλέπω όσα με γερνούν
τίποτα μη θυμάμαι [/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-12-2008