Μια συνήθεια

Δημιουργός: ρεμπω, Στέλιος Λαλούσης

Σα να χουμε σε ένα παλιό καθρ'εφτη γνωριστεί γι αυτό έχουμε αυτό το ράγισμα στα μάτια.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Συνήθως στέκομαι απέναντι από τάφους
και περιμένω να χιονίσει
για να μαζέψω λίγο άσπρο θάνατο
μιας και δεν υπήρξε ποτέ
λευκή μέρα

Συνήθως κάθομαι στα παγκάκια της πλατείας
μαζεύω γύρω μου περαστικές οδύνες
που βιάζονται να καταναλωθούν
στην θέαση κάποιας βιτρίνας
εγώ όμως κάθομαι σιωπηλός
αρπάζω από το χέρι όποια οδύνη
κρύβει κάποια υπόσχεση
και την κερνάω
ένα καθάριο βλέμμα

Συνήθως καίγομαι τα μεσημέρια του χειμώνα
όταν χτυπούν την εξώπορτα κάτι μαργωμένες ανάσες
κι εγώ δεν ανοίγω
γιατί δεν ακούω
τότε αρπάζει φωτιά ο καναπές που ονειρεύομαι
και μια παχιά μύγα κοπανιέται στην τζαμαρία
για τις αμαρτίες που έκανα

Συνήθως η καρδιά μου πάει να σπάσει
η μαρμαρυγή εκκενώνει ένα σπασμωδικό θάνατο
και τριγύρω σπαράσσονται θηρία
αλυσοδεμένα από τους εργολάβους της κόλασης

Συνήθως κανείς δε νιώθει κανέναν
κι οι μέρες περνούν αδιάφορα
ζητώντας ελεημοσύνη από το θεό
και μια καλή εκπομπή στην τηλεόραση

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-12-2008