Ποίησης μαθητεία

Δημιουργός: χρήστος

αφιερωμένο στο πάθος όλων εσάς των ποιητών....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποιητής μικρός σε δάσκαλο πηγαίνει
να διδαχτεί την αξεπέραστή του τέχνη
-τι θαύμαζε τους ποιητές ,καθώς ενόμιζε ότι
τα γεννοβόλια της ψυχής με ευκολία βγαίναν
μέσα απ' τα σπλάχνα τους-.

Αυτός ιδέες είχε. ιδέες περισσευούμενες
Το περιεχόμενο το είχε εξασφαλίσει.
«λίγες ψευτιές –όπως όλοι κάνουν –
θα επιχρίσω με αληθοφάνεια μπόλικη
και την καλπάζουσα μου φαντασία
ελεύθερη θ' αφήσω να οργιάσει…»

Είχε τέλεια διδαχτεί της ποίησης τα μέτρα
Του ιάμβου τις συλλαβές τις δεκαπέντε
Έμαθε να τοποθετεί – με κόπο αλήθεια-
την άτονη σιμά στην τονισμένη
και τον τετράμετρο βαρύ τροχαϊκό ρυθμό,
Προτάσσοντας μια τονισμένη συλλαβή
και μία δίχως τόνο.
Και τον ανάπαιστο ρυθμό,
τη δωρική ελεγεία…

Κι όμως σαν έπιασε χαρτί, ακίνητα τα χέρια
Η φαντασία του κλείδωσε – που τόσο την παινούσε-
Δεν του χρησίμεψαν σε τίποτα οι ίαμβοι
Και τα βαριά τροχαϊκά τα μέτρα.….

Έκλαψε σαν κατάλαβε πως την ματαιοδοξία
Να γίνει μέγας ποιητής δεν θα την πραγματώσει
Μα από τα δάκρυα που έτρεχαν βγήκαν στιχάκια δυό
Με δίχως μέτρο και ρυθμό
Αλλά με μέγα πάθος….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-02-2005