Παράταιρο

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...δεν είμαι τίποτ' άλλο παρά μία σταγόνα....(Τζελ. Ρουμί)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παράταιρο

Θα ‘θελα να ‘λεγα τραγούδια της γιορτής
Ζευγαρωτά ή κυκλικά να τα χορεύω
Να ‘χα τον πόθο μιας καινούργιας κορυφής
Να πίστευα πως κάτι έχω να γυρεύω

Να ‘μουν μια άλλη κι η ζωή να ‘ταν αλλιώς
Να ‘χα ένα σπίτι και παιδιά μες στην αυλή του
Κι ένας πατέρας ήλιος γύρω μας ζεστός
Να μας χαϊδεύει με τη φωτεινή πνοή του

Έξω απ’ το θάνατο το βήμα μου να βγει
Να βρω ανάσα το κορμί να την αντέχει
Από ένα βράχο να πετάξω μιαν αυγή
Κάθε φωνή που την ψυχή μου κατατρέχει

Μα έχω κλείσει το χειμώνα μες στα μάτια
Κι ένας βοριάς με ξεριζώνει συνεχώς
Γκρεμίστηκα στου ονείρου μου τα σκαλοπάτια
Είμαι παράλυτη και με πονά το φως

Πόσες συγνώμες να ζητήσω γιατί ζω;
Είμαι παράταιρη κι αταίριαστη φαντάζω
Μα άλλο δεν έχω απ’ αυτόν τον εαυτό
Το ξέρω κάμποσο αλλόκοτη πως μοιάζω

Ούτε κεράσματα ούτε δώρα έχω να δώσω
Αυτό είμαι όλο, μια καρδιά κι ένα κορμί
Κρατώ κρυμμένη την ψυχή, μπας και τη σώσω
Κι αναζητώ τη σκοτωμένη μου φωνή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-12-2008