Σιωπή

Δημιουργός: Γεωργία, Γεωργία

Τα μάτια κλείνουν εκεί που δεν αντέχουν να μένουν ανοικτά.. Η καρδυά και το μυαλό ποτέ δεν μπορούνε να κλείσουνε τα μάτια στις αναμνησεις και στα αισθήματα..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Είμαι εδώ. Μετά απο τόσο καιρό, στα μέρη τα δικά μας.
Κοιτάζω μόνη το φεγγάρι και συλλογίζομαι..

Κάνει πολύ κρύο, άλλωστε είναι χειμώνας..

Χρειάζομαι την αγκαλιά σου να με ζεστάνει, να μου δώσει
δύναμη να πάω κόντρα στους ανέμους της ζωής μου..

Δεν κλαίω, δεν λυπάμε. Το μόνο που νιώθω είναι το μούδιασμα
απ'την παγωνιά..

Πάγωσε το κορμί και το μυαλό μου.
Σταμάτησε σε εκείνες τις στιγμές..

Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο.
Το μυαλό μου θόλωσε.

Τα μάτια μου δειλά δειλά στάζουν΄"πόνο".

Το φεγγάρι μου κρατάει παρέα τώρα πια. Γίναμε ένα..
Τα κύμματα της θάλασσας σα να μου σιγοτραγουδανε
κτυπόντας τα βράχια.

Απόψε είναι μέρα ευτυχίας.
Γι' αυτούς που ξέρουν να την εκμεταλλεύονται..

Δεν ξέρω πως έφτασα μέχρι εδώ!
Δεν ξέρω ποιος είναι ο λόγος..

Ο δρόμος με οδηγούσε στο φεγγάρι, στην απόλυτη γαλήνη!
Στα μέρη που σε γνώρισα και που γευτηκα το φιλί σου!

Στους δρόμους που περπατήσαμε μαζί και
χαράξαμε τη δικιά μας ιστορία.

Δεν εχει σημασία το πόσο αντεξε όλο αυτό,
αλλά η γευση που ένιωσα στα χείλη μου εκεινες τις
καλοκαιρινες μερες!

Το εχω ανάγκη να σε ξανανιώσω στο πλευρο μου!
Έστω με την σκέψη!

Να δω ξανά το χαμόγελο σου..Αυτό που με κυβερνά!

Εισαι πια μια ανάμνηση..

Μια λέξη που χάραξα πάνω σε μια πέτρα για να
μη χαθεί ποτέ. Nα μη σκουριάσει..

Φευγοντας την άφησα εκεί που σε φίλησα για πρώτη φορά
και κοιτώντας τ' αστέρι που μώλις έπεφτε έκανα μια ευχή!

Καθώς απομακρυνόμουν αισθανόμουν πως άφηνα πίσω
ένα κομμάτι μου.

Ένα κομμάτι που θα βλέπουνε τα περαστικά ζευγάρια
και θα διαβαζουνε..
Καθώς ο χρόνος περνά και χάνετε..

"Ευτυχία"...[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-12-2008