Σαν

Δημιουργός: Ενιπεύς

Χωρίς λόγια...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν δροσερό κυκλάμινο στο χείλος του γκρεμού μου έμοιαζες.
Μα σύρθηκα ο τρελός ως την άκρη του για να σε κόψω.

Σαν σύννεφο μικρό, ξεχωριστό, στ'ουρανού τ'απέραντο γαλάζιο.
Μα πέταξα ψηλά χωρίς φτερά στα ουράνια για να τ'αγκαλιάσω.

Σαν αστερίας, κοράλι ασημόχρυσο, στης θάλασσας τ'απέραντα τα βάθη.
Μα βούτηξα με μιά μόνο μου ανάσα, σφιχτά στο χέρι μου να το κρατήσω.

Σαν τη φωτιά τη χρυσοποίκιλτη που έκαιγε στο διάβα της τα πάντα.
Μα ρίχτηκα ευθύς χωρίς περίσκεψη στις φλόγες της να ζεσταθώ.

Κι'ύστερα,
κι'ύστερα μπροστά στο εικόνισμα μαράθηκε το δροσερό κυκλάμινο,
έσβησε ξάφνου το σύννεφο κι'έπεσα ξυπόλυτος στο χώμα,
θρύψαλα το κοράλλι γίνηκε, σκόνη που μου λέρωσε τα χέρια,
και πάγωσε η φωτιά, μαζί το σώμα κι η ψυχή μου.

Απ'το τι;
Απ'το τίποτα ή απ'το κάτι;
Για το τίποτα ρωτώ ακόμη ή για το κάτι;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-12-2008