Πραγματικότητα μου Εφιάλτης

Δημιουργός: Γεωργία, Γεωργία

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Χτες το βράδυ σε ονειρεύτηκα.
Ήμασταν λεει σε μια παραλία.

Νύχτα, και το φεγγάρι έλαμπε στα μάτια μας.
Φώτιζε τις καρδιές μας.

Το πάθος έντονο.
Το ένιωθα, ήμουν σίγουρη!
Μ’ αγαπούσες πολύ!

Μ’ είχες συνεχώς στην αγκαλιά σου
και δε μ’ άφηνες να φύγω.

Ένιωθα σαν μικρό παιδί.
Μέσα μου η καρδιά φτερούγιζε
από ευτυχία και το μυαλό δεν
μπορούσε να χωρέσει άλλες στιγμές!

Ήταν όλα τόσο μαγικά και
ευχόμουν να μην ήταν όνειρο!

Η σκέψη μου ακούμπησε τους
στεναγμούς σου!

Ψιθύρισες στην άκρη του αυτιού μου
πως μ’ αγαπάς και πως όλο αυτό
που ζούμε δεν μπορεί να’ ναι όνειρο!

Είναι η μόνη πραγματικότητα που
αγγίζει και ενώνει τις καρδιές μας!
Η Αγάπη!

Σε κοίταζα στα μάτια και η
καρδιά δεν μπορούσε να αντέξει
άλλη ευτυχία.

Δάκρυζα..

Δεν μπορούσα να μιλήσω,
Είχα μόνο δύναμη και σ’ αγκάλιαζα
σφικτά! Δεν ήθελα να
σ’ αφήσω να μου φύγεις!

Ήθελα να φωνάξω σ’ αγαπώ,
αλλά φωνή δεν είχα!

Σε μια στιγμή όλα έσβησαν!
Το φεγγάρι χάθηκε και
Απ’ την αγκαλιά μου έσβηνε η μορφή σου.

Χανόσουν μέσα στο σκοτάδι και
Προσπαθούσα να σε φτάσω.

Με τα χέρια μου έδιωχνα την ομίχλη,
Και τώρα που είχα φωνή,
φώναζα δυνατά και έκλαιγα.

Δεν μπορεί να’ ναι αλήθεια.
Δεν μπορεί να’ ναι όνειρο.
Δεν μπορεί να μην υπάρχεις.
Δεν μπορεί να’ ναι ψέμα.

Ξύπνησα ιδρωμένη μέσα
σ΄ ένα ποτάμι δάκρια.

Προσπαθούσα για μια στιγμή
να καταλάβω τι και που ζούσα.
Ποια είναι η πραγματικότητα
και ποιο το ψέμα!

Η ζωή μου σαν εφιάλτης...

Προσπαθούσα να πάρω λίγο
αέρα για ν’ ανασάνω. Λίγο αέρα
μέσα απ’ αυτή την σκοτεινή
τρύπα που με καταδίκαζε η ζωή.

Προσπαθούσα να συγκρατήσω
Τα δάκρυα και τον εαυτό μου,
αλλά αυτό ήταν πέρα απ’ τις δυνάμεις μου.

Η ζωή μου χάθηκε με τ’ όνειρο!
Δεν έχει νόημα πια.
Χωρίς εσένα είναι ένα τίποτα.

Μακάρι να ζούσα μέσα στα όνειρα
μου εκεί όπου θα σ’ έχω στο πλευρό
μου και η αγάπη σου θα’ ναι
ένα ταξίδι χωρίς προορισμό,
ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα.

Μια αγάπη δίχως όρια...[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-12-2008