ʼγνοια

Δημιουργός: Ανδρέας Ανδρέου

Για όσα επιθυμούμε πιο πολύ, για όσα μας κρατάνε δέσμιους με ένα τρόπο χαρωπό και γλυκόπικρο...Για όσα ευχόμαστε και περιμένουμε, για το σπασμένο βιολί μας που το αγαπάμε και το αφήνουμε αδιόρθωτο.Για ένα γιατί και ένα έτσι θέλω...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάνω μια δική μου σκέψη σε δομές
για να ξεφύγω αισθητά απ΄την ιδιωτία σου
τώρα που πέφτουν νυφάδες και με τρελαίνουν.
Δεν έχω δικαίωμα σε ένα τέτοιο σκηνικό…
Πάντα κάνεις κάτι για να μοιάζεις στον καιρό
έρχεσαι και φεύγεις μαζί του, σε φοβάμαι.
Εκτός από τις άρρωστες έννοιες μου
δεν μ΄επισκέπτεται κανείς εδώ και μέρες,
έτσι πήρα τα γυαλιά μου στα χέρια
και κρατς-κρατς τα έκανα πέντε κομμάτια,
όσα τα χρόνια που σε περιμένω να ΄ρθεις.
Βλέπω στο χαρτί σημάδια από γραφίτη
και κάτω μια σημείωση:΄΄μη με ψάξεις’’.
Το ΄χεις για εύκολο να κάνεις τη μέλισσα.
Φέρνω στο νου μου το μωβ φορεματάκι σου
θυμάσαι που σε τάραζα όταν είμασταν παιδιά;
Θυμάσαι που κάποτε έσπασες το βιολί μου;
Η δασκάλα σε κράτησε κάποια λεπτά
μα εσύ βάλθηκες να τα κάνεις χρόνια
και η εκδίκησή σου συνεχίζεται καιρό.
Με κοιτάς μόνο και ρωτάς απλά
΄΄Ποια χαμένη ιστορία γυρεύεις;’'
Σου λέω πως το μωβ φορεματάκι σου
μου δίνει τα εναύσματα να ζήσω
και να φρουρώ το κουφάρι μου πιο πολύ.
Καταλαβαίνεις τώρα γιατί γυρνώ στους δρόμους
σαν τρελός,με μαλλιά σαν ανεμόσκαλες;
Καταλαβαίνεις αλλά το παίζεις.Μόνο κοιτάς.


Αστυάνακτας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-02-2005