Κάποτε -χαμένα χρόνια-

Δημιουργός: sylia_218, Υρώ!!!!

αχ...βρεχει,κιολας...μελαγχολία στα υψη....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η καρδιά μου καταρρέει,
μες στη σιγαλιά…
Μια αγάπη είχε, λέει,
κάποτε παλιά…

Διαστέλλονται οι σκέψεις,
γκάζι στη σιωπή…
Όποιος δρόμος κι αν διαλέξεις,
αφελής ροπή…

Μου μιλούν τα χελιδόνια,
έχει συννεφιά…
Κάποτε -χαμένα χρόνια-
θα ‘ταν γιορτινά…

Ανελέητο το δάκρυ,
τρέχει με ορμή…
Να θυμάσαι, ό, τι κι αν γίνει:
«Σ’ αγαπώ πολύ!»

Η καρδιά σημαδεμένη,
όπως τα χαρτιά…
Η παρτίδα τελειωμένη,
σου ‘δωσα πολλά…

Τα μεταξωτά φεγγάρια,
σβήσανε νωρίς…
Τώρα μείναν μόνο βράδια…
Και πια δε θα ‘ρθεις!

Μοιάζει γιορτινό τ’ αστέρι,
ψεύτικη γιορτή…
Κι η ψυχή μου θ’ ανατέλλει,
κάθε χαραυγή…

Κάποτε -χαμένα χρόνια-
θα ‘σουν φως ζωής…
Τώρα λάμπουν τα λαμπιόνια…
«Τέλος εποχής»…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-01-2009