Αντιγραφή ενός ποιήματος

Δημιουργός: elli

Σεργκέϊ Γεσένιν
1895 – 1925
«...εγώ δε δέχομαι διάφορα ποιητικά ρεύματα, Νομίζω ότι ο αληθινός ποιητής δεν μπορεί ν’ ανήκει σε κάποια σχολή. Αυτό τον δεσμεύει, μονάχα ο ελεύθερος καλλιτέχνης μπορεί να επιφέρει ελεύθερη σκέψη».
(Απ’ την αυτοβιογραφία)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ποιητής
Είναι χλωμός, τρέχει ο λογισμός μέσα σε μονοπάτια σκοτεινά,
Και στην ψυχή του κατοικούν οι οπτασίες.
Απ' τα χτυπήματα της μίζερης ζωής ο θώρακας μπηγμένος μέσα
Και τα βαθουλωμένα μάγουλά του ήπιαν οι αμφιβολίες.
Σε τούφες ανακατωμένα τα μαλλιά του,
Το μέτωπο ψηλό ρυτιδωμένο
Αλλά η ολοκάθαρη, η αληθινή ομορφιά
Λάμπει στα όνειρα του σηγκεχυμένα.
Κάθεται στην στενόχωρη σοφίτα,
Μικρό κερί το στοχασμό του αναφλέγει,
Και το μολύβι αμβλικόρυφο στο χέρι του,
Τις μυστικές κουβέντες του μαζί του ξαναλέγει.
Γράφει το άσμα των θλιβερών συλλογισμών,
Του κόσμου τις καρδιές το χτύπημα και τη λαχτάρα,
Κι αυτούς τους ήχους , της ψυχής το βουητό,
Θα πάει στον εκδότη για δεκάρα.

μετάφραση Γιώργος Σοϊλεμεζίδης

Поэт
Он бледен. Мыслит страшный путь.
В его душе живут виденья.
Ударом жизни вбита грудь,
А щёки выпили сомненья.
Клоками сбиты волоса,
Чело высокое в морщинах,
Но ясных грёз его краса
Горит в придуманных картинах.
Сидит он в тесном чердаке,
Огарок свечки режет взоры,
А карандаш в его руке
Ведёт с ним тайно разговоры.
Он пишет песню грустных дум,
Он ловит сердцем тень былого.
И этот шум. Душевный шум...
Снесет он завтра за целковый.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-02-2005