Ο θάνατος του ποιητή

Δημιουργός: Γιάννης Χρυσέλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αλίμονο στον ποιητή
που έμεινε τόσο μόνος
και μαύρες λέξεις στο χαρτί
ζωγράφιζε ο πόνος.

Γυρεύοντας αναπνοή
μάτωνε η ψυχή του
και στων ανθρώπων τη νοτιά
πονούσε η πληγή του.

Του ποιητή, που σκέφτεται
και που μπορεί και βλέπει,
(πιο πάνω κι απ΄ την πένα του)
ο θάνατος του πρέπει.

Στη μνήμη του θα έπρεπε
να γράφουν τα βιβλία,
να μαθευτεί: "ο ποιητής
πέθανε από αηδία".

-Μα ελπίδα αν είχες ζωντανή
και μπρος σου μιαν Ιθάκη
θα ζούσες το ταξίδι σου,
Κώστα Καρυωτάκη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-01-2009