χωρίς φραγμό

Δημιουργός: thalia79, θαλεια

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όσες φορές έπιασα τον εαυτό μου, να κοιτά τον ορίζοντα διέκρινα μια θολούρα
και λέω,πιάνω τον εαυτό μου γιατί δεν ορίζω τη στιγμή.

Τις όσες φορές και τις όσες στιγμές σου χάρισα είναι μια θολή ανάμνηση πάντα για μένα.
Σαν παραμύθι' μεταμορφώνομαι γίνομαι η σταχτοπούτα,χωρίς το γοβάκι όμως.
Αλλάζω γίνομαι φωτεινή μέσα στην αγκαλιά σου αγαπημένε μου!

Κάθομαι στη γωνιά αυτού του καναπέ στο σπίτι πάντα,κλαίω,κλαίω με σιωπηλά δάκρυα,αγωνία θέλω να σε δώ, έλα, φεύγεις και έρχεσαι σε εμένα.
Το ξέρω ότι πάντα θα επιστρέφεις σε εμένα.
Το ξέρω ότι πάντα θα επιστρέφεις.

Πάντα όσα χρόνια και αν περάσουν και αν χαθούμε θα επιστρέφουμε θα είμαστε μαζί το νιώθω.
Η ψυχή μου φεύγει απο το σώμα μου πόσο το θέλω να γίνει αυτό πάλι.
Στην αγκαλιά σου παύουν οι κανόνες οι περιορισμοί,θολώνω όπως όταν το βλέμμα μου κοιτά,
μακριά στον ορίζοντα.

Είμαι ευτυχισμένη,έμαθα να αγαπώ χωρίς πρέπει, αυτό μόνο μαζί σου είναι μια αλήθεια!
Σφίξε με απόψε,δεν θέλω τίποτε άλλο η ψυχή μου είναι κοντά στον ήλιο και δεν καίγεται
δεν λιώνει ,τόσο ψηλά.

Σαγαπώ και μου φαίνεται λίγο και αυτό!

Χάραξε,τα μάτια μου ξεθόλωσαν ο ορίζοντας καθάρισε,είμαι και πάλι σ΄αυτή τη σάρκα
η ίδια όπως και χθές και προχθές και όσο πάει.

Εσύ λείπεις,χάθηκες.Αισθάνομαι χαρούμενη, αλήθεια κόσμε,δεν χωράω ανάμεσά σας!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-01-2009