Σκεπάζω τους καθρέφτες

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν θα γράφω πιά ,παρά μονάχα τραγούδια λυπητερά
Όνειρο άπιαστο είναι για μένα η χαρά
Κυρά της σιωπής κομματιασμένη
Πέτρινη εικόνα στοιχειωμένη

Παίρνει μορφή ανήσυχη η απελπισιά
Δοκιμάζω ήδη τα κλειδιά
Που ανοίγουν την πόρτα της μοναξιάς
Που ψάχνουν την άβυσσο της ερημιάς

Μέρες και νύχτες στην καπνιά
Τσιγάρα πατημένα βιαστικά
Σε δωμάτια υγρά ξεψυχισμένα
Σε δρομάκια σκοτεινά και λασπωμένα

Κι ύστερα η συνοικία των χαμένων καιρών
Οπου στενάζει το ανεκπλήρωτο των εραστών
Απομεινάρι απο αόριστες ενοχές
Σκιές απο αμαρτίες φτωχές

Δεν την γνώριζα τη σιωπή μα τώρα αρνούμαι να οργιστώ
Αρνούμαι απ’το χάος του τίποτα να βγώ
Δεν ξέρω πιά πάνοπλη με προστατεύει ακόμα εντολή
Ποια άγνωστη με πολιορκεί απειλή

Είναι της αγάπης τ’ατέλειωτο μαρτύριο;
Είναι του έρωτα τ’ανικανοποίητο μυστήριο;
Έτσι στριφογυρνώ μες στις τόσες μεταμφιέσεις που ο καιρός φοράει
Εκεί που ο λογισμός αδιάκοπα με πάει

Κι αναρωτιέμαι με μιά φευγαλέα στη ματιά μου δυσφορία
Τι τάχα να σημαίνει στη ζωή μου η ευτυχία;
Αφού είμαι ένοικος της ματαιότητας γιατι να βασανίζομαι;
Θεέ μου για πού ανώδυνα να προορίζομαι;

Πρέπει να βρώ ,να δώσω την ανεξήγητη απάντησή μου
Πως αλλιώς θα δικαιολογήσω την ύπαρξή μου
Κοιτάζομαι στα μάτια ,πανικός μου ζαλίζει το κεφάλι
Μα σκεπάζω τους καθρέφτες κι αναμετρώ τα κλίκ μου στην σκανδάλη..........

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-01-2009