Αστέριος Αντωνίου του Αντωνίου

Δημιουργός: Asterios Antoniou, τέρη

αχ!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σου δίδασκα και με γλυκοκοιτούσες,
μια τσίχλα πάντα με τα χέρια ξετανούσες,
φορούσες φούστα κλαρωτή μπορδώ μπλουζάκι,
έκρυβε ο φιόγκος των μαλλιών σου όλο το χάρτη.

Μήπως θυμήθηκες ποιος είμαι ;;;τ'όνομά μου;;;
φούσκωνες φούσκες μπρος τα μάτια τα δικά μου,
μου'χες κολλήσει μια φορά τη μύτη Αμέρσα.
τριντέντ με δυόσμο κι από έξω κι από μέσα.

Δεν θα το μάθαινες ποτέ σου θησαυρέ μου
όμως με πρόδωσε η ξαδέλφη η καταδότρα,
χαζή χαζή μα λέει αλήθεια για την κάρια
γι'αυτό σ'ανέλαβε..να μείνεις στο σκοτάδια.

Εψαχνα μέσα στη μασχάλη σου μικρή
και σε ρωτούσα ω!άσπιλή μου και αγνή(ήσουν τότε)
μήπως παράπεσε στο θάμνο διατριβή
και συ αναστέναζες..Αστέριε μπορεί.(θυμάσαι;;;)

Η ΚΑΡΙΑ ΖΗΛΕΥΕ ΚΑΤΑΠΙΝΕ ΓΚΟΣΤΕΡΕΣ.(η τέως μου στα φροντιστήρια οπου φοιτούσες ανθε μου)

Αστέριος Αντωνίου του Αντωνίου,
σε ακολούθησα γλυκειά μου οπτασία
θαρρείς και πρόβλεψα τα υπόλοιπα αυτά
που σ'αναγκάσανε να βγάλεις τον ταφτά!

Αστέριος Αντωνίου του Αντωνίου,
τιποτένιος κι ανισόρροπος για όλους,
έφτασα κάτω από τον πάτο τενεκέ
για τον μπορδώ σου τον ταφτά που'χει λεκέ.

Απ'τα σουβλάκια αυτού του γύφτουλα του ζέχρα,
που βρήκε δώρο του ΑΡΙΕΛ λευκή γυναίκα
και τις μουστάρδες και τα κέτσαπ των χεριών του
στη φόδρα σκούπισε ταφτά μωρέ γαμώτου.



Αστέριος Αντωνίου του Αντωνίου,
δεν έχω τίποτα χειρότερο να πάθω,
έδειξες σ'άλλονε τα τρία σου βρακιά,
σ'αυτόν που ξέκανε με ντατσουν μια γριά!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-01-2009