Ο Παναγιώτης ο καρχαρίας

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black][font=georgia]Ο Παναγιώτης ο καρχαρίας έξω απ’τον ύφαλο συγκατοικεί
με ένα χταπόδι χοντρό σα βόδι , που ‘χει μορφή όμως αγγελική.
Όταν κρυώνει του κόβει βεντούζες με τα πλοκάμια του τα ελαστικά.
Όταν θυμώνει εφ΄όλης της ύλης του συζητάει και το ξεπερνά.

Ο Παναγιώτης ο καρχαρίας του τάζει ψαράκια ως δεινός κυνηγός,
ζογκλέρ της αβύσσου, στην άκρη μιας νήσου στοιβάζονται κόκκαλα ένας σωρός!
Η λαιμαργία του καρχαρία στις επτά θάλασσες είναι γνωστή.
Μόνο ένα πλάσμα το ξεπερνάει και είναι αυτό που συγκατοικεί.

Ήτανε μέρα , ή μήπως νύχτα , μές τα σκοτάδια τι να σας πω;
Όπως και να ‘χει, ένα σελάχι πέρασε σήκωσε και κουρνιαχτό:
Ένα χταπόδι σε μια γωνίτσα ψιλοροκάνιζε ένα πλοκάμι,
από την πείνα, αντί με βόδι έμοιαζε πλέον με ένα καλάμι.

Μια πεταλίδα σε ένα βραχάκι το στραβοκοίταζε απορρημένη,
το είχε πρωτόδει πριν από μήνες και ήταν ακόμη καψουρεμένη.
Λοιπόν σκαρφαλώνει , της πήρε βδομάδες πάνω στο βράχο να ανεβεί,
για να φωνάξει (τι όμορφη πράξη) : “Μωρό μου σε θέλω πάρα πολύ!”

Ο Παναγιώτης ο καρχαρίας μέσα στον ύπνο του νιώθει έναν πόνο.
Κάτι ξιφίες έτρεξαν μήπως και θα προλάβαιναν τον δολοφόνο.
Μα τι να δούνε; Ένα χταπόδι στου καρχαρία τα χαμηλά
είχε κολλήσει, ψιλοροκάνιζε, τα όργανα τα γεννητικά …

Μια πεταλίδα , απαρηγόρητα, έκλαιγε κι ένιωθε απατημένη…
“Παρντόν ! Δεν έβλεπα από την πείνα μου κι από την άμμο τη σηκωμένη ..”
“Χρόνια δε μίλαγα, ψιλοροκάνιζα ένα προς ένα το κάθε πλοκάμι,
το μέτρημα μπέρδεψα ,παρντόν !Δεν έβλεπα ,αχ που να με έπνιγε κάποιο τσουνάμι ..”

Αυτόν τον μύθο τον πρωτοάκουσα εκεί στα πέλαγα που αλητεύω.
Όταν το έμαθα είπα: “Aδύνατον ! “ Eίπα: “…Στα βράγχια μου δεν πιστεύω !”
Μα είναι αλήθεια , ο καρχαρίας αργοπεθαίνει θηλυπρεπής
και προς το τέλος της ιστορίας, ίσως να μάθατε κάτι κι εσείς... [/color][/font]


{A}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-01-2009