Ζωή και θάνατος μαζί

Δημιουργός: peiraiotissa, AΘΗΝΑ

Καλησπέρα σ΄όλα τα φιλαράκια!!!Αν βαρεθείτε να το διαβάσετε...δεν θα παρεξηγηθώ...προς Θεού!! Απλά........θα θυμώσω΄!!!!!!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξύπνησα απ΄τ΄άπλετο φως
που τρύπωσε απ΄τις γρίλιες
και φάνηκε το γαλανό
και του ήλιου οι ακτίνες...
τότε το χθες θυμήθηκα
ζωντάνεψαν οι ελπίδες

Με μια διάθεση τρελλή
βγήκα έξω απ΄το χρόνο
μου χαμογέλασε θαρρώ
ένα παιδί στο δρόμο..
και φούσκωσε το στήθος μου
απ΄το πολύ οξυγόνο

Αντίκρυσα στα μάτια του
την προσμονή που έχει
ο διψασμένος στην έρημο
την όαση σαν βλέπει
το δροσερό νερό να πιεί
και άλλο δεν αντέχει

Δίπλα στο κύμα που έσκαγε
άγγιξα το κορμί του
ξαναγεννήθηκα καθώς..
ένιωσα το φιλί του
κι αυτή τη μαγική στιγμή
πήρα τη δύναμή του

Βράδυασε κι έφυγα ξανά
καθόλου δεν βαστούσα
ήθελα νά΄μουνα κοντά
στο σώμα που κρατούσα
πριν λίγες ώρες αγκαλιά
στην αλμυρή ακρογιαλιά

Μα ένας ανεμοστρόβιλος
τα πάντα κάνει σκόνη
δεν διακρίνω τίποτα
ξάφνου έμεινα μόνη
μια αστραπή από ψηλά
το αίμα μου παγώνει

Θεέ..δώσε μου δύναμη
να πάρω τον εαυτό μου
μακρυά απ΄αυτό το δειλινό
που νόμιζα δικό μου
σπίρτο αναμμένο η καρδιά
έκαψε το μυαλό μου

Και την φωτιά αρνήθηκα
να δω στο πρόσωπό της
όταν εκείνος απαλά
τα χείλη της φιλούσε
χίλια μαχαίρια στην καρδιά
μ΄ακόμα αυτή χτυπούσε

Το αίμα μου σταμάτησε
στις φλέβες μου να τρέχει
κόπηκε η ανάσα μου
να ζήσω όμως πρέπει
τα δάκρυά μου κράτησα
μα άρχισε να βρέχει

Σαν το νερό με πρόδωσε
άφησα να κυλήσουν
δυο στάλες απ΄τα μάτια μου
με τη βροχή να σμίξουν
και πόσο πολύ πόνεσα
ποτέ να μη θυμίσουν

Δεν ήξερα τι έκανα
κι ούτε ποτέ θα μάθω
το μόνο πράγμα στη ζωή
που έξιζα να πάθω
ήταν αυτός ο έρωτας
ζωή και θάνατος μαζί
ποτέ δεν ρώτησα γιατί
Και τώρα που σε σκέφτομαι
καθόλου δεν θυμώνω
στα μάτια καθρεφτίζεται
η νοσταλγία μόνο
και διόλου δεν φοβάμαι
μα νιώθω δυνατή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-01-2009