Ψυχουλοσπιτο (δεν ειμαστε αγνωστοι λοιπον )

Δημιουργός: Αστρογιογγι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ενας πνιγμενος λυγμος
ξεπροβαλε
προμελετημενος λοιμος
στ'αζητητα με σχεδιο...
το βλεμμα κατω
ενα τσιγαρο τρεμοπαιζε στο χερι
Δεν σε κοιτα στα ματια ...

Χειροτεχνιας πραγματα
σπιτακια πουλιων...ομορφα!
Κολιεδες διπλα σε δερματινες αποψεις
μιας αρχοντικης ζωης...
Το βλεπεις στα φτωχικα της ρουχα
στη λεπτη επιμελεια της...

Τον Ηλιο απολαμβανει
στα συνορα του αλκοολισμου
σκεπαζοντας το τρεμουλο
με χαδια στ αδεσποτο
που τριβεται...
τριβοντας το τσιγαρο...

Με κοιταξε στα ματια...
πως γυαλιζουν !
πως λαμπυριζουν !
οχι απ'το μεθυσι
μ απ'την αγαπη στη Ζωη
στο σημερα και στη στιγμη
σαν η ιδια η Ζωη να λεει...
Προστατευομενη μου
Ζει!
κι ας σχεδιαζει τον χαμο της...

πλησιασα και επιασα στα χερια μου
το ψιχουλοσπιτο, αστειευτηκα , ψυχοσπιτο
με κοιταξε βαθια στα ματια....

[I]-Ν ανακατευεις...
Τις Ψυχες
οπως τα ψιχουλα που παιρνουν τα σπουργιτια
Τον μαυρο ηλιο
Απο τις κατακοκκινες Πυλες του
Τον λαγνο Παραδεισο
Απο την ερημια της Κολασης
Το αλμα στον βυθο σου
Απο την βουτια στ' ονειρο σου
Την καυτη αγκαλια σου
Απο την ζεστη ανασα σου
Τον ιδρωτα της αγαπης σου
Απο τον μοχθο του ερωτα σου
Την πτηση γλαρων
Απο το πεταγμα σου
Τα πομολα της συγχρονης ζωης
Απο τις κλειδαριες των αγνων καρδιων
Την ζωη σαν μια γεννηση
Απο τον θανατο σαν ενα αγωνα
Την Αγαπη που μας περιβαλλει
Απο την Αγαπη βαθια μεσα μας...[/I]

Την πληρωσα χαμογελωντας
σαν μου δωσε τα ρεστα
μου επιασε το χερι...
Να ξεχωριζεις τα χορταρια
που πανω τους θα ανατελλει το σπιτι.
μεσα τους θα αναπνεει...
Το κρεμασα σ ενα πευκο

Γι αυτο δεν σκαβω πια βαθια θεμελια
μονο γραπωνομαι απο την Γη
μηπως ξεφυγω του Χτενιστη
Δεν ξεσκονιζω
τους χορταριασμενους τοιχους μου
Μοναχα καθισμενος μεσα του
καμμια φορα κρυβομαι ...
ανοιγω τα παραθυρα του σπιτιου
και θελγω τις πυγολαμπιδες...

Ελατε αστερακια μου!
κι αυτες μ'ακουνε και πετουν μακρια
στ' αστερια... τ'αστερακια μου!...
Ποσο βαθαινουν το Φως !

Καθε πρωι κοβω ενα τσαμπι αγιοκλημα
κι απο τα ανθη του ρουφω το μεδουλι τους
το νεκταρ μου ...
Γευομαι τα χλωρα αγκαθια
ξεφλουδιζω τον κορμο τους
πισω απο αδιαβατα μονοπατια
τρωω αναμεσα στα λουλουδια...
κατω απ την Πανσεληνο που ολοι γνωριζουμε
Δεν ειμαστε αγνωστοι λοιπον
Γι αυτο μην φοβαστε!...
[U]εδω ειναι μια Πορτα[/U]
βρισκομαι μεσα σας Ξενιστες μου
Θα σας ελευθερωσω!
Θα ζησουμε μαζι , ολη μας την ζωη
μια συντομη νυχτα...στο ψυχοσπιτο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-01-2009