Μέσα μου

Δημιουργός: athinatri, Αθηνά Τριάδη

κι αν καποιες στιγμες δεν μπορουμε να ξύσουμε τη σκουρια για να φυγει, μπορουμε τουλαχιστον να την χρωματίσουμε...με προσοχή...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα σκουριασμένο, παλιό ρολόι τοίχου ξεκίνησε και πάλι να χτυπά..

Τόση ησυχία σκίστηκε μεμιάς με τον πρώτο χτύπο του δείκτη...
Ήταν τότε που το φώς που έλουζε, το ακόμη και τώρα, παρατημένο και βρώμικο δωμάτιο, αρνήθηκε να ξαναμπεί. Σαν κάτι να το είχε τρομάξει, να το είχε μαλώσει.. Κι από τότε όλα εκεί μέσα ήταν σκοτεινά και σκονισμένα, με μια μυρωδία καμένου χαρτιού και την υγρασία από τα δάκρυα που έλουζαν τα μάγουλά μου..

Έμεινα μέσα,δίχως ψυχή να πολέμήσω το σκοτάδι.. Έγινε ο "φίλος" μου και κάθε τόσο γυρνούσα στην αγκαλιά του με δάκρυα στα μάτια,με μελανιές στα χέρια,με μια καρδιά ακόμη πιο βαθιά πληγωμένη. Με παρηγορούσε, με ξεσήκωνε, με τραβούσε από τα μαλλιά και με ταρακουνούσε κρατώντας σφιχτά τους ώμους μου. Ούρλιαζα που δεν είχα κάποιον να με ακούσει, έσφιγγα τα δόντια και φορούσα το καλύτερό μου χαμόγελο. Μάταια όμως. Άδικα ξοδεμένη δύναμη, άδικα ξοδεμένη αγάπη..

Το μόνο που ξέρω είναι να αγαπώ, να νιώθω και να δίνω τον εαυτό μου..
Το μόνο που θέλω είναι να εισπράξω την αληθινή αγάπη..
Με "ταμπέλα" ή όχι...το'ξερες πως με σκοτώνει. "Μα δίχως αυτό το θάνατο δεν ζω.."

Μπορεί να μην ένιωσες ποτέ σου έτσι, μπορεί να έφυγες μακριά για να με σώσεις από σένα, μπορεί όμως τώρα να ζούσα ακόμη..

Το ρολόι τώρα σταματάει ξανά.. Η αβάσταχτη αυτή σιωπή γεμίζει ξανά το δωμάτιο..
Μαζί της, το σκοτάδι και η μυρωδιά καμένου χαρτιού..
Ένα δάκρυ ξεκίνησε το ταξίδι του από την κόγχη του ματιού μου...
Παλιοί φίλοι.. Πιστοί...
"Ευχαριστώ που ήρθατε.. Ένιωθα τόσο μόνη..."

Αν ακούς, αν διαβάζεις...
Αν βλέπεις μέσα μου θα δεις..

Σ'αγαπώ... Να προσέχεις το φώς...

Καληνύχτα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2009