το ταξιδι του αστροκοριτσου [ μερος εβδομο]

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>το ταξιδι του αστροκοριτσου [ μερος εβδομο]</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>το ταξιδι του αστροκοριτσου [ μερος εβδομο]</b><p>Δημιουργός: iptamenos_gatos, <i>Ιωαννης Χριστοπουλος</i><p><i> της Noldiel </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>H νυχτα ειχε πεσει βαθια μεσα στο μεγαλο βασιλειο του ουρανου. ολη η παρεα πλεον ειχε αποκοιμηθει εκτος απο το μικρο κοριτσακι, που ξαγρυπνουσε στο κρεββατι του και σκεφτοταν<br />
ολα οσα ειχε ζησει μεχρι τωρα στο ταξιδι αυτο.<br />
Ηταν λιγο το ταξιδι μεχρι εδω και οι περιπετειες πολλες, δεν μπορουσε να καταλαβει γιατι γινοταν ολα αυτα και πως αυτα θα την βοηθουσαν να μαθει το ποσο μεγαλος ειναι ο ουρανος και ακομα τι βρισκεται περα απο τα ορια της θαλασσας.<br />
Ξαφνικα, εκει στο παραθυρο της που κοιτουσε, ενα μικρο πεφταστερι την πλησιαζει και στεκεται<br />
κοντα της, το κοριτσακι εμαθε πλεον να μην ξαφνιαζεται και ετσι του χαμογελασε και το χαιρετισε<br />
-γεια σου μικρουλη μου<br />
-γεια σου και σε σενα κοριτσακι, ειπε χαμογελοντας το μικρο πεφταστερι, γιατι εισαι θλιμενη;<br />
-να, ειπε το κοριτσακι, ξερεις σκεφτομαι εχω ξεκινησει ενα ταξιδι εδω και καιρο στον ουρανο και εχουν συμβει τοσα πολλα σ αυτο το ταξιδι, καλα και κακα, και σκεφτομαι γιατι εχουν συμβει και σε τι θα με βοηθησουν<br />
-χα ! γι αυτο στεναχωριεσε ομορφουλα; ειπε το πεφταστερι με χαρουμενη φωνη<br />
- γι αυτο γιατι αλλο να στεναχωριεμαι;<br />
-ακουσε με, ο παππους μου ο μεγαλος Ριγκελ που ειναι εκει ψηλα καποτε μου ειχε πει οτι δεν μπορεις ποτε να ζωγραφισεις κατι στον αερα ή στο νερο, θες κατι ποιο στερεο για να ακουμπισεις να φτιαξεις μιαν εικονα γι αυτο η Μητερα Φυση εφτιαξε τον Ουρανο, για να μπορουν τα αστερια να ζωγραφισουν επανω του και τη θαλασσα για να μπορουν να καθρεφτιζουν την ομορφια τους επανω της και να τη μαθαινει ολος ο κοσμος, ετσι λοιπον νομιζω κι εγω οτι ειναι, ειπε το μικρο πεφταστερι μαθαινεις τοσα πολλα που θα σου ειναι χρησιμα στην πορεια του ταξιδιου σου, ελα τωρα μην κλαις, ξανα γελασε το πεφταστερι, παμε να παιξουμε κρυφτο με τα αλλα πεφταστερα, ελα !! φωναξε και εφυγε μακρυα....<br />
Το κοριτσακι χαμογελασε, ποτε δεν ειχε σκεφτει πως τα πραγματα θα ηταν ετσι οπως τα περιεγραφε το μικρο πεφταστερι, γιατι ακομα δεν ειχε δει οσα ηθελε και οσα περιμενε να δει <br />
αλλωστε, ηταν πολλα αυτα που ηθελε να δει,να ακουσει να αγγιξει και να αιστανθει σ αυτο το ταξιδι της κι ακομα ηταν στην αρχη και η αρχη αυτη ηταν που ισως τωρα να την κουραζε αλλα, στη συνεχεια μεσα της βαθεια ηξερε πως θα τη βοηθουσε  να μαθει ακομα περισσοτερα για το μελλον της και για τον θαυμαστο κοσμο του ουρανου.<br />
-αραγε θα ειναι πολλα ακομα; ψιθυρισε.... και επεσε στο μαλακο της κρεββατι.να κοιμηθει<br />
μακρυα ακουγοταν ο ηχος της Μητερας Θαλασσας κι ακομα μακρυτερα οι χαμογελαστες φωνες των μικρων πεφταστεριων που παιζαν κρυφτο. Η μερα πλεον ειχε περασει και ο κινδυνος που παραμονευε ειχε χαθει κι αυτος...<br />
το κοριτσακι αποκοιμηθηκε γλυκα μεσα σε ονειρα γεματα περιπετειες κι αστερια<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-01-2009</td><td valign=top></td></table><br />