Τα αδύνατα

Δημιουργός: anthier, Aνθή

Τα όνειρά σου ήταν τόσο άπτερα ώστε δεν μπορούσαν να πετάνε ψηλότερα από τη μέση σου.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όσο κι αν προσπάθησες με λύπες να με βάψεις,
σβήνω ψυχοφθόρα με σφουγγάρια εγωισμού.
Μια καλή απόφαση θα ήτανε να πάψεις,
δείγμα του αταίριαστου της φύσης σου ανδρισμού.

Κράτησα ανάστημα, δεν είδες να με πνίγεις,
σφράγισα το στόμα με ετοιμόρροπες σιωπές.
Φταίς για τα κενά που από συνήθεια καταλήγεις,
φταίω που κρυβόμουν στης αγάπης τις ντροπές.

Τώρα ανεμοδέρνομαι σε ένα κυκεώνα,
που ‘κτισαν τα 'πως' – και τα 'γιατί' – και τα 'απορώ'.
Κι όλο μου εμφανίζεις την ωραία σου εικόνα,
κάνοντας αδύνατα κι εκείνα που μπορώ.

Μα αν σου αφεθώ ξέρω πως θα ‘βρισκες τον τρόπο,
με ένα μεγαλούργημα κακού να προβληθείς.
Ούτε στης κατάφασης θα έμπαινες τον κόπο...
'Οταν ξημερώνει, θα τολμάς να μ’ αρνηθείς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-01-2009