Οικοδομικές εργασίες

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Οικοδομικές εργασίες</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Οικοδομικές εργασίες</b><p>Δημιουργός: fevroni<p><i> "Αυτό που είμαι δε θα με υποτάξει" Οδ. Ελύτης.ʼντε και καλό μήνα!</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Μυστικιστικές κι απόκοσμες φωνές πλημμύρισαν το σκοτεινό μου δωμάτιο απόψε.<br />
Ανθίσταμαι. Κάνω πως δεν ακούω. Που να χωρέσει τόση θλίψη; <br />
Παίρνω φόρα και πέφτω. Θέλω να τρυπήσω το πάτωμα.<br />
Αφήνω την ψυχή μου για λίγο στο μαξιλάρι να ξεκουραστεί.<br />
 Συνηθισμένη στα βάθη, δεινή δύτης, μ΄ ακολουθεί! <br />
- Τι ήρθες να κάνεις εδώ; Ησυχία δεν έχεις... <br />
«Λέω να ξηλώσουμε 'κανα πλακάκι να δούμε τι έχει πιο κάτω.» απαντά.<br />
<br />
- Ξήλωσε, ξήλωσε τι θ΄ απομείνει; της λέω εγώ, ανυποψίαστη πάντα.<br />
« Απ' την προηγούμενη κατεδάφιση περίσσεψαν μερικά κι εκεί που καθόμουν και σκεφτόμουν πως θα σε ξεμπλέξω πάλι, μου ΄ρθε και μου τα κόλλησα!»<br />
- Ωραίες ιδέες που 'χεις κάτι ώρες βρε ψυχή! Δουλειά δεν είχαμε και βρήκαμε! Οικοδομικές επιχειρήσεις διάτρητων από πόνο στιγμών.<br />
Δε βαριέσαι θα βουλώσουμε καμμιά τρύπα!<br />
«Α μπα! κι εγώ έτσι σκέφτηκα αλλά τα πλακάκια είναι πολύ επίπεδα κι οι τρύπες θέλουν υλικό άλλο, ειδικό ν΄ αντέχει και στη ζέστη και στο κρύο.»<br />
<br />
- Έλα πάμε στον κήπο, της λέω, έχουμε κι εκεί πλακάκια, ειδικά.,  για όλες τις καιρικές συνθήκες, τα 'χα πληρώσει αρκετά κάποια εποχή που έχτιζα όνειρα καλοπλυμμένα, καλοχτενισμένα και αναίτια. Μα τα ξεπλήρωσα και με το παραπάνω!<br />
<br />
Οφειλές μηδέν. Ταμείο άδειο. <br />
«Α μπα! δεν πάω εγώ εκεί έξω» μου απαντάει, «έχει κρύο και τα πουλιά κρύφτηκαν κι έπεσε χιόνι, Χειμώνας βαρύς! Τράβα μόνη σου!» <br />
<br />
Ωραία είπα! Την ξεφορτώθηκα.<br />
Κρύο, κρύο. Χειμώνας, χειμώνας. Θα 'χω την ησυχία μου τουλάχιστον!<br />
Που να ψάχνεις τώρα για πουλιά.  ʼνεργη ναι, αλλά δε θα φάω και τη δουλειά της ʼνοιξης! Γιατί γύρευε τι θα γυρεύει κι αυτή μετά!<br />
<br />
Ανάβω τσιγάρο και προχωρώ. Ξυπόλυτη πατώ στα πλακάκια του κήπου. <br />
Τα παρατηρώ, πρώτη φορά. Τι είδους ηδονή είναι αυτή; Να πατάς τα όνειρά σου και να μη νοιώθεις τίποτα. Πρωτόγνωρο. Θα φταίει που αυτή δε μ' ακολούθησε, σκέφτομαι. <br />
Χρώμα τερακότα για να είναι ζεστό. Υφή κάπως άγρια για να μη γλιστράμε.<br />
Μεγάλους αρμούς για να έχουν αυλάκια τα δάκρια να ποτίζουν τα λουλούδια. <br />
Αφού τα 'χα τόσο καλά σχεδιάσει όλα, που βρήκε το κρύο και τρύπωσε και μετά γλιστρήσαμε και μετά πνιγήκαμε στα δάκρυα; Μισές δουλειές, αυτά τα αναλαμβάνουν διακοσμητές με πείρα στα φανταχτερά. Εσύ που πας ερασιτέχνης;<br />
<br />
Κι αφού στο χτίσιμο δεν τα κατάφερα, λέω να γκρεμίσω, πάλι.<br />
Τι διάολο; Δε θέλει το γκρέμισμα κανένα ταλέντο!<br />
Κι άρχισα να σπάω και να σπάω και να σπάω, ασταμάτητα, με λύσσα. Μένος!<br />
Τα κατέστρεψα όλα! Περήφανη φτάνω στο τελευταίο!!! Να σου δώσω μια!<br />
«Μη χτυπάς άλλο!» ακούω μια φωνή. «Δεν έρχεται έτσι η άνοιξη, τα πουλιά δεν ξέρουν από καταστροφές είναι αποδημητικά βλέπεις, ξέρουν πότε να φύγουν.»<br />
- Εσύ δε κοιμήθηκες ακόμα; της φωνάζω.<br />
- Τι κάνεις εδώ; τη μαλώνω.<br />
Δε μου απάντησε, αλλά οι μυστικές κι απόκοσμες φωνές έφεραν κάτι στ' αυτιά μου.<br />
«Χτίζωωωωωωωωωωω. »<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-03-2005</td><td valign=top></td></table><br />