Μονάχη μου

Δημιουργός: MAЯIA P.

Καλησπέρα σας...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μονάχη μου.. σε βρίζω τα χαράματα
Κι ας ξέρω πως με τύψεις θα ξυπνήσω
Θα στείλω στο κενό χιλιάδες γράμματα
Την άχραντη ψυχή σου να υμνήσω...

Μονάχη μου.. δεν ξέρεις πως μαραίνομαι
Βουβαίνονται τα χείλη στη σιωπή σου
Κλειδώνομαι στο σπίτι.. να μην φαίνομαι
Χλωμή και κουρασμένη.. στέρησή σου...

Μονάχη μου.. κι απόψε.. δεν σ' αγκάλιασα
Και έπαψε το αίμα να κυλάει
Τις μνήμες ερινύες σου ξεμάλλιασα
Να πάψει το κορμί να σε ζητάει...

Μονάχη μου.. πιο μόνη κι από σένανε
Τα χρόνια με προσπέρασαν στη ζήση
Μα κάπου τα όνειρά σου περιμένανε
Η δόλια μου καρδιά να τ' αναστήσει...
...

Χαρά μαζί και θλίψη.. πώς φιλιώνουνε ;
Ποιός θάβει τις ανάμνησες στο χώμα ;
Οι σχέσεις πώς ακέραια στεριώνουνε
Σαν μένουν ανοιχτές πληγές ακόμα ;...
...

Συγνώμη αν σε πόνεσα.. μα κάποτε
Μας λείπει το κουράγιο και το σθένος
Και νιώθουμε ευάλωτοι στο "άλλοτε"
Και βλέπουμε το μέλλον μας με μένος...

Μα θέλει και τον χρόνο του ο άνθρωπος
Να μάθει ν' αγαπά την ευτυχία
Ποιός δίχως να παλαίψει.. νιώθει άτρωτος ;
Με αίμα θρέφεται κάθε μαγεία...




13-20/1/2009

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-01-2009