Ένας παράδοξος κόσμος

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Εμπνευσμένο απο έναν πόλεμο στη γειτονειά μας.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο κάκτος μου θέλει να πιεί πολύ νερό
Κι ο βάτραχος θέλει να πέι στη Σαχάρα
Να κι ένα ψάρι σκαρφαλώνει στο βουνό
Και οι πολέμαρχοι για ειρήνη εχουν λαχτάρα.

Οι αχινοί θέλουν να γίνουνε χαλί
Και οι σκατζόχοιροι τ΄αγκάθια τους δωρίζουν
Φέτος στα ρόδα βγήκαν μόνο οι ανθοί
Γαλήνη οι πύραυλοι σε όλους μας χαρίζουν.

Κάτι κοράκια μελωδίες τραγουδούν
Και τα σκυλιά μέσα στη νύχτα νιαουρίζουν
Μέσα στις θάλασσες ιχθύες φλυαρούν
Και τα παιδιά συναγερμοί τα νανουρίζουν.

Είναι μεσάνυχτα κι ο ήλιος λαμπερός
και την πανσέληνο δυο δάδες τη φωτίζουν
Τ΄αστέρια θάμπωσαν απ΄του κεριού το φώς
Τα σκοτεινά μυαλά εμπνεύσεις αναβλύζουν.

Τα δέντρα ανθίζουν στου χειμώνα τη καρδιά
Οι τζίτζικες σηκώνουνε όλα τα βάρη
Τραγούδια λένε τα μυρμήγκια στα κλαδιά
Ειρήνη υπέγραψαν στις τριάντα του Φλεβάρη.

Νερό το αίμα στο ποτήρι έχει μπει
Ρέει κρασί από τις φλέβες με αφθονία
Ήτανε τζούφιο το πιο θαλερό τσαμπί
Ειρήνη κραύγαζαν μα φέραν δυστυχία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-01-2009